Մեր քաղաքում` Սպիտակում, կան բազմաթիվ հիմնահարցեր, որոնք ինձ և մյուս քաղաքացիներին շատ են հուզում: Այդպիսի հարցերից է ցայտաղբյուրների պակասությունը, հետիոտնի անցման գծերի բացակայությունը, լուսակիրների բացակայությունը, որոշ փողոցներում գիշերային լուսավորության բացակայությունը, մի շարք դպրոցներում՝ ջեռուցման խնդիրը և այլն: Վերջինիս հետ կապված նշեմ, որ շատ կարևոր հիմնահարց է, որովհետև երեխան պետք է կրթվի բարենպաստ պայմաններում:
Մեր դպրոցը ջեռուցվում է բավականին լավ, սակայն կան բազմաթիվ ծանոթ ընկերներ, ովքեր պատմում են, թե ինչ վատ է իրենց դպրոցը ջեռուցվում: Մի քանի տարի առաջ, երբ ես սովորում էի մեկ այլ դպրոցում, այնտեղ ջեռուցումը թույլ էր, այդ իսկ պատճառով ես հաճույքով չէի գնում դպրոց: Նստում էինք վերարկուներով, ձեռնոցներով, քանի որ գրիչը բռնելիս անգամ դժվարություն էր առաջանում:
Իմ կարծիքով, այդ պայմաններում սովորել հնարավոր չէր: Մարդու միտքը կենտրոնանում է մրսելու, այլ ոչ թե ուսուցչի ասածները ընկալելու վրա: Ընկերներիցս մեկը մի օր ինձ պատմեց, որ իրենց դպրոցի աշակերտների կեսից ավելին չի հաճախում դպրոց ցրտի պատճառով, իսկ հիվանդություններն առավել տարածված են դարձել աշակերտների շրջանում: Այս հիմնախնդիրը կարևոր է թե՛ առողջության, և թե՛ կրթության համար: