Եթե մի օր օդդ չհերիքի

Ու կյանքը դադարի քեզ քնքշորեն ժպտալ,

Եթե մի օր` չգիտեմ երբ,

Զգաս, որ քեզ կարոտող էլ չկա,

Եթե մրսես ամռան շոգին քեզ շրջապատող մարդկանց մեջ,

Եթե ջերմես ու չգտնես թրջոցը հոգատարությամբ դնող մի անուշ աղջկա,

Եթե օրերդ անցնեն,

Եթե կյանքը անցնի,

Բայց լինես դու մոռացված,

Եթե մի օր անցնես նաև դու,

Եթե շիրմաքարիդ վրայից անունդ ջնջվի

Ու մոռացվես անգամ ժամանակի կողմից,

Կհիշեմ ես քեզ:

Ու թե անգամ ծերունական թուլամտությունից միտքս մթագնի,

Դեմքերը ջնջվեն

Կառկայծի մի պահ դեմքը հուշերի միջից

Ծեր պառավին ժպտացող ջահել տղայի…

****

Թե գիշերը քունդ չտանի, կարդա այն նամակները,

Որ գրեցի ու այդպես էլ քեզ չուղարկեցի

(Որ գրեցիր ու այդպես էլ ինձ չուղարկեցիր)

Թե գիշերը քունդ չտանի, նայիր այն նկարներին,

Որ այդպես էլ մենք չունեցանք

Թե գիշերը քունդ չտանի, զանգիր այն համարին,

Որ այպես էլ անգիր չիմացար:

Թե գիշերը քունդ չտանի, գրկիր այն փափուկ բարձը,

Որ այդպես էլ մենք չկիսեցինք,

Իսկ թե գիշերը քունդ տանի`

Երազիր այն տան մասին,

Որ գուցե այսօր մերը լիներ…