Գիտե՞ք, թե որտեղ եմ ապրում: Արարատյան դաշտում: Իսկ գիտե՞ք՝ որքա՜ն հպարտ եմ դրանով: Դժվար թե:
Արարատյան դաշտը մեր պատմության ընթացքում կարևորագույն նշանակություն է ունեցել: Այնտեղ են եղել մեր թագավորանիստ քաղաքներից շատերը և…
Լավ, դա թողնենք պատմաբաններին, իսկ ես կխոսեմ այն պատճառների մասին, որոնց համար շատ եմ սիրում այն:
Նախ, որովհետև այստեղ արևը առատորեն է ջերմացնում, իսկ ես, մանավանդ այս ձմռանից հետո, պաշտում եմ արևը և տաք եղանակը: Բայց դեռ սա էլ մի կողմ: Կա մի վեհատեսիլ բան, որ շուք է տալիս իմ բնակավայրին: Դա Արարատն է՝ մեր բիբլիական լեռը: Իզուր չի, որ այն այդքան մեծ ու խորհրդանշական դեր ունի մեր ժողովրդի պատմության մեջ: Նայում ես նրան, ու հավատդ չի գալիս, որ իրական է, այդքա՜ն գեղեցիկ ու կախարդիչ: Ու չես հագենում նրան նայելուց, ուզում ես անվերջ նայե՜լ ու նայե՜լ: Երբեք չեմ կարողացել անտարբեր նայել այդ հպարտ ու առասպելական լեռանը: Հերիք է նայել Արարատին, ու կպատկերացնես հայ ժողովրդի պատմությունը, բնավորությունը, սովորույթները: Արարատը Հայոց աշխարհի և նրա ժողովրդի հավաքական պատկերն է, խորհրդանիշը: Եվ կապ չունի, թե որ պետության սահմանից ներս է այն: Այն մերն է, նրա տեղը միայն ու միայն մեր սրտերում է:
Իհարկե կգա ժամանակ, երբ այն մեզ համար այդքան անհասանելի չի լինի, ինչպես հիմա է: Մի օր ամբողջ հայությամբ նրա լանջերին կպարենք մեր ավանդական քոչարին: Ես հավատում եմ: