Երբ գա ժամանակը, ու ապրածդ օրերը գերազանցեն տարիքիդ, կհասկանաս, որ կարոտում ես, և այդ ժամ միգուցե ինքդ քեզ համոզես հավաստիությունը հորինվածքիդ։ Առավոտները նորից կբացվեն, իսկ լույսը կմտնի, երբ ինքդ կամենաս։ Ամեն ինչ կարծես նույնն է, բացի իր ներկայությունից:
Պակասում է…
Երբ որոշես դիմավորել լուսաբացը, միգուցե անկեղծորեն խոստովանես հորինվածքդ ու հասկանաս` ինչքան ես պակասել ինքդ քեզնից, երբ այլևս իր ներկայությունը և բացակայությունը տանելի չէ։
Աշխարհը կծանրանա ուսերիդ…
Երբ ամենագեղեցիկ հագուստդ սկսես չկրել, որովհետև հաճոյախոսությունները հնչելու են բոլորից, իսկ բոլորում նա չկա։ Մազերդ նախընտրելու ես չարձակել, շրթներկդ առաջվա նման մուգ չի լինի, բայց շպարդ հնարավորինս կքողարկի տխրությունդ։
Առավոտը կբացվի, եթե բախտ վիճակվի, ու տեսնես իրեն` կժպտաս, իսկ հրաժեշտի ժամին կհասկանաս, թե ինչքան է պակասում` քո օրերում, իսկ ամիսներում երբեմն կա։