Հարցազրույց «Տրիո Ստուդիո»-ի սան, պատանի դերասան և երգիչ Արթուր Պողոսյանի հետ:  Ես սկսում եմ, Արթուրը շարունակում է:

Ես Արթուր Պողոսյանն եմ, ես ունեմ շատ նպատակներ ու հավատում եմ հրաշքներին:

Ինձ համար ամենադժվար բանը կենտրոնանալն է:

Հաճելի է, երբ  ինձ փողոցում ճանաչում են, անգամ, երբ ես շտապում եմ:

Դերասանի պոտենցիալը անսահման է, բայց, այնուամենայնիվ, պետք է շատ աշխատել:

Ես երբեք չեմ խաղա դասական թատրոն, որովհետև ես նախընտրում եմ լինել ակտուալ:

Իմ կերպարը հենց ես եմ:

Դերասաններից ամենասիրելին ինձ համար  Ջոնի Դեփն է, որովհետև նա կարողանում է կերտել իրարից շատ տարբերվող կերպարներ:

Գուցե ոչ ոք չհավատա, բայց ես շատ քիչ եմ ուտում:

Կուզեի նկարահանվել մի ֆիլմում, որտեղ կխաղայի հոգեկան շեղումներ ունեցող տղայի կերպար։

Ի տարբերություն շատերի՝ ես քայլեր անում եմ իմ նպատակներին հասնելու համար:

Եթե չերգեի, ապա չէի ցանկանա դիմել ՀԱՀ-ի «բիզնես» բաժինը:

Կուզեի, որ էլ երբեք ինձ չհարցնեն, թե ինչ եմ դառնալու:

Անհնարին է միապաղաղ կյանքով ապրելը և հրաշքներին չհավատալը:

Աչքերս փայլում են, երբ ես կոնտակտային լինզաներով եմ:

Հայկական կինոն դեռ զարգացման փուլում է:

Ես բոլորից լավ գիտեմ ամեն ինչի մեջ հետաքրքրություն փնտրել:

Ինչևէ, նպատակներին հասնելու հիմքում ընկած է ծանր ու հաճելի աշխատանքը: