Բոլորս միասին մտածում էինք, թե ինչ ֆիլմ արժե նկարել։ Բազմաթիվ տարբեր գաղափարներ հնչեցին, որոնցից մեկը ձկնորսության մասին էր։ Ֆիլմի գլխավոր հերոսները լինելու էին ձկները և հորեղբորս տղան։ Շատ էի ոգևորվել այդ ֆիլմը նկարահանելու մտքից։ Բոլորին շատ դուր էր եկել նաև, թե ինչ ենք նկարելու. Ձկնորսներին, որոնք լուսադեմին նավակներով գնալու են ձկնորսության, ինչպես են ուռկան գցելու, ձուկ բռնելու, հետո, թե ինչպես են ձկները մշակելու, ինչպես և որտեղ են վաճառելու: Քանի որ հորեղբորս տղան ձկնորս է, զանգահարեցի իրեն, և սկսեցի համոզել, որպեսզի ֆիլմը նմարահանենք իր մասնակցուտյամբ։

-Հայկ, բարև: Լսիր` դու ձուկ ծախո՞ւմ  ես:

-Բարև, հա հընչի՞:

-Բայց ծով մտնո՞ւմ ես, Հայկ: Կլինի՞ գանք քո  մասնակցությամբ ֆիլմ նկարենք:

-Է~, բայց ինչի՞ համար ա պետք:

-Դե որ ես պատանի թղթակից եմ, մենք պիտի ֆիլմեր նկարենք։

-Է~, չէ։

-Լսիր, Հայկ, որ համաձայնվես նկարենք, վերջում էլ քեզանից ձուկ ենք առնելու։

-Հա, լավ, բայց էսօր չլնի։

-Լավ դե, ես քեզ էլի կզանգեմ։

Ուխ, ստացվեց: Ես ներս մտա քննարկման սենյակ, ուրախությունս զսպելով, որտեղ  շատերը սպասում էին իմ լավ լուրին։ Ես հայտնեցի  նրանց, որ ձկնորսները համաձայն են: Սկսեցինք պայմանավորվել, թե երբ և որտեղ ենք հանդիպելու մեր հերոսներին։ Որոշեցինք առավոտյան ժամը 5-ին լինել մեր գյուղի` Լճափի ճանապարհին։

Բայց գիշերը տեղի ունեցավ անսպասելին: Սկսեց առատ ձյուն գալ և քամի բարձրացավ: Անընդհատ սպասում էի, որ ուր որ է, ձյունը կկտրվի, և լուսադեմին մենք կսկսենք նկարահանումները: Սակայն այդպես չեղավ: Ցավոք սրտի, մեր ֆիլմը ձախողվեց իմ այդքան սիրելի ձյան և վատ եղանակի պատճառով։

Շատ տխրեցի բայց… Բայց իմ տխրության պատճառը միայն ձախողված ֆիլմը չէր։ Այդ եղանակի և ձկնորսության  պատճառով Սևանա լճում այդ օրը քամուց նավակի շուռ գալու պատճառով խեղդվել էին Նորատուս գյուղի երկու երիտասարդներ։

Տխրելուս մյուս պատճառն էլ այն էր, որ այդ նույն եղանակի պատճառով մեր գյուղի թղթակիցներով` ես, Գայանեն, Դիանան և Մերին  չէինք կարողանալու առավոտյան գնալ ճամբար։

Բայց մի քանի ժամ անց հայրիկիս շնորհիվ  հաղթահարելով ամեն տեսակի խոչընդոտներ, մենք    բարեհաջող հասանք Նորաշեն և մասնակցեցինք այդ օրվա աշխատանքներին:

Հույս ունեմ, որ ֆիլմը անպայման նկարելու ենք, թեկուզ ճամբարից հետո, երբ եղանակը ավելի բարենպաստ կլինի:

Իսկ այս լուսանկարներում դուք տեսնում եք, թե ինչ դժվարությամբ ենք հասել «Ծովասար»: