Այս անգամ արդեն փորձեմ հակադարձել Սարգսի հոդվածին:
Նախ սկսեմ այնտեղից, որ համամիտ չեմ, որ Հանրային հեռուստաալիքն անդրադառնում է բոլոր խավերին: Փոքրամասնությունները մղված են հետին պլան: Ի դեպ, փոքրամասնությունը միայն ազգայինների մասին չէ: Նրանց մասին գրեթե չի խոսվում: Բացի այդ, կարծում եմ, որ ծրագրերը բովանդակաշատ չեն: Իհարկե, մի քանի տարվա ընթացքում փոքր առաջընթաց կա (բարեբախտաբար), բայց դա չի քողարկում թերությունները:
Հիմա ռաբիսի մասին: Դու նշում ես, որ նորելուկ երգիչներին հարթակ է անհրաժեշտ՝ իրենց ձայնը ռեստորանից դուրս ցույց տալու համար: Բայց սա նաև ինքնագովազդ է, որպեսզի նույն ռեստորաններից ավելի մեծ պահանջարկ ունենան:
Եթե անդրադարձ կա ռաբիսին, ապա պիտի լինի նաև երաժշտության մյուս ժանրերին, եթե կա ծրագիր կանանց համար, ապա պիտի լինի նաև տղամարդկանց համար նախատեսվածը: Իսկ «Մայրիկների ակումբ»-ի մասին, թույլ տուր ասել, որ անկախ նրանից, թե ինչ է խոսվում հաղորդման ընթացքում, վերնագիրն ամենակարևորն է: Եթե «մայրիկ» բառը կա, ապա քիչ հայրիկների կգրավի ծրագիրը:
ՀԳ. Ինչպես Սարգիսն է նշում, «Բողոք-առաջարկությունների դեպքում անպայման դիմե՛ք Հանրային հեռուստաալիքին». ի վերջո, մենք վճարում ենք, գոնե նորմալ բան հեռարձակեն: