Բարև… Էլի ես եմ, եկել եմ հետդ խոսելու, արի փորձենք միասին բացահայտել ինքներս մեզ: Դու երբևէ փորձե՞լ ես ինքդ քեզ ներքին վերլուծության ենթարկել, օրինակ՝ տնտեսագիտության մեջ հայտնի SWOT անալիզով: Եթե ոչ, ապա հոդվածս կարդալուց անմիջապես հետո մի զլացիր, վերցրու թուղթն ու գրիչը և առանձնացրու քո թերությունները, առավելությունները, ընձեռված հնարավորություններն ու հնարավոր խոչընդոտները:
Եվ այսպես, հերթական գիշերն էր: Ինչպես բոլոր գիշերները, այս գիշեր ևս մտածում էի ամեն ինչի մասին: Դե, այդպես է, չէ՞, բոլոր մտքերը գալիս են քնելուց առաջ ու, չգիտեմ ինչու, այս անգամ մտքովս անցավ, թե ինչու եմ մոտ ընկերներիս ասում, որ ինձ Առմ դիմեն, փորձեցի հիշել «սկզբնաղբյուրը»: Մտովի տեղափոխվեցի առաջին դասարան՝ իմ առաջին դասը, երբ դասվարս, ծանոթանալով մեզ հետ, իմ անունը կրկնելիս ասաց Առման: Մինչ այսօր հիշում եմ, թե ինչքան դուր եկավ ինձ դա ու ինչքան էր դուր գալիս, երբ նա ամեն անգամ ինձ այդպես էր դիմում:
Լավ, հիմա կասեք՝ Առմանը սկսվեց առաջին դասարանից, իսկ ինչո՞ւ Առմ: Հերթական անգամ փորձեցի վերլուծել ինքս ինձ: Հիշեցի մի քանի տարի առաջվա Առմանին: Ես հասկացա, որ նա իսկապես Արման էր. շփվում էր քչերի հետ, չէր հարմարվում նոր միջավայրերին, իսկ երբ նրան համեմատեցի ներկայիս Առմանի հետ, հասկացա, որ շատ մեծ է փոփոխությունը: Ներկայիս Առմանը սիրում է շփվել, սիրում է նոր միջավայր, սիրում է բոլորի հետ լինել ջերմ և ունի շատ ընկերներ: Այդ մտերմության պատճառով նա չի սիրում, երբ նրան ասում են Արման, այլ կարճ ու մտերմիկ՝ Առմ:
Դե ինչ, սիրելի ընթերցող, գնա ու կատարիր ինքնաբացահայտումդ, ու աշխատիր յուրաքանչյուր արարքիդ վրա, որպեսզի հետագայում հասկանաս, որ այն ծառայել է հնարավորությունների շնորհիվ թերությունները առավելություն դարձնելուն: