hasmik givargizyan

Բարևն Աստծունն է

Հաստատ գիտեմ, որ յուրաքանչյուրիս շրջապատում էլ կա մեկը, ով միշտ ուրախ է ու անդադար ծիծաղում է՝ չնայած նրան, որ երբեմն կարող է բոլորիցս ավելի լուրջ լինել: Ես բացառություն չեմ, ու իմ այդ ծանոթի անունը Սոնա է: Մեկ-մեկ նայում եմ նրան ու մտածում. «Այ մարդ, էս աջղիկը ոնց ա սենց ուրախ: Հեչ ոչ մի բանի մասին չի՞ մտածում: Չէ, հաստատ մտածում է, բայց դե, ինքն էլ իր ձևով»:

Ես, Անին ու Սոնան պիտի գնայինք հանրահաշվի պարապմունքի: Մինչև Սոնայենց տանը հասնելը հանգստություն էր տիրում իմ ու Անիի միջև: Աչքներս չհասցրինք թարթել, Սոնան հայտնվեց խաչմերուկում, իհարկե՝ ժպիտը դեմքին:

-Վայ, վայ, վայ, ի՞նչ հոգնած եք քայլում,- ասաց Սոնան:

-Սոն, մենք քո էներգիան չունենք,-պատասխանեցի ես:

Սոնան եկավ, ու «սփռելով» իր էներգիան մեզ վրա՝ ստիպեց բոլորիս շատախոսել:

Համարյա դուրս էինք եկել Սոնայենց թաղից, երբ բացականչեց.
-Վա՜յ, Հաս, տեսար, չէ՞, Քնար տոտային չբարևեցի:

-Քնար տոտան ո՞վ ա,-հարցական հայացքով մեզ նայեց Անին:

-էս վերևի տան տերը: Ան, լսի` բան եմ ասում: Էս Սոնան, ում կողքից անցնում ա` բարև ա տալիս. ու կապ չունի` էդ մարդն իրան տենում ա, թե չէ, կամ ճանաչում ա, թե չէ:

-Սոն, բայց իմաստը ո՞րն ա,- հարցրեց Անին:

-Խոսում ա էլի, որ չճանաչեմ` ո՞նց կբարևեմ,- ասաց Սոնան, ու խոսքը դեռ չավարտած, դիմեց ճանապարհի եզրին կանգնած պապիկին,- բարև, Արգամ պապի:

Ես ու Անին նայեցինք իրար ու սկսեցինք ծիծաղել:

Պարապմունքից վերադառնալիս Սոնան ասաց.

-Հաս, հենց հասնենք մեր թաղ` հիշեցրու Քնար տոտային բարևեմ:

-Լավ, լավ, հասկացանք:

Էլ չեմ հիշում, որտեղից էր գալիս խոսակցությունը, բայց հանկարծ հիշեցինք Սևակին:

-Էն ո՞նց էր, է, որ ասում էր` աչքերս սառում են, թե ինչ:

-Գիտե՞ս որն ա, որ ասում ա.

«Մենակություն բառից դողդողում է օդը իմ սենյակի,

Ու ես հասկանում եմ,

Որ աչքերն են մարդու ամենաթաց տեղը…»

Բառերը դուրս են թռչում իմ բերանից անկախ իմ կամքի, և ես հաճույք էի ստանում առաջացած մթնոլորտից: Մի պահ բոլորս՝ անգամ շատախոս Սոնան, լռել էինք, բայց երբ Սոնան նկատեց, որ Քնար տոտայենց տունն անցել ենք, սկսեց իր «խրատներով» ու շատախոսությամբ ևս մեկ անգամ ստուգել մեր ականջերի ընկալունակությունը:

Մի անգամ տատս ասաց, որ բարևն Աստծունն է, բայց երբ մեզ հետ Սոնան է, երբեմն ուզում եմ ուղղակի կապել նրա բերանը: