Gohar Petrosyan

Գնա

Հոգիս սովոր է դատարկության,
Թե չլինես, հոգ չէ, կապրեմ,
Ինչպես նախքան քեզ. ապրում էի,
Գնա՛։

Ետ մի նայիր ու մի հիշիր,
Ես մոռացա… մի՛ ափսոսա,
Քայլիր ուղովդ ու մի զարմանա,
Որ երկար թվացող ճամփան այս կարճ էր.
Պարզապես գնա։

Հըն, տխո՞ւր ես…
Իսկ ինձ մոտ արտասովոր ոչինչ չկա։
Ես գիտեի. միշտ էլ այդպես է եղել,
Իմ գարունները աշուն են եղել։
Դե՛, գնա…

Ես չէի սիրում և չեմ էլ ուզում սիրել երբևէ,
Չեմ ուզում տեսնել, ունենալ, գրկել,
Քանզի կորցնելը դժվար է եղել.
Ես մի՛շտ եմ կորցրել և դեռ չգտած։
Է՜հ, դո՛ւ էլ գնա։

Գնացի՞ր… ապրե՛ս, ապրիր քեզ համար,
Չգաս, չհիշես, ե՛ս էլ մոռացա,
Որ ճամփան այն մեր երկար թվացող
Ընկնող մթի հետ հանկարծ վերջացավ։

***

Թե իմանամ

Կասեմ ես քեզ, որ չեմ սիրում, թե իմանամ՝
Չեն խառնվի մտքերդ պարզ ու չես տխրի,
Ու քեզ կասեմ՝ ամենը կեղծ էր, թե իմանամ՝
Չես փոշմանի մեջդ ապրող սիրո համար։

Կասեմ ես քեզ, որ ոչինչ էիր դու ինձ համար, թե իմանամ՝
Չի սառչի քո սիրտը հանկարծ ու չի ցավի,
Առանց հիշելու կգնամ անդարձ, թե իմանամ՝
Հեռացումիցս գիշերներդ չես անցկացնի անքնությամբ։

Ես կասեմ քեզ մնաս բարով, թե իմանամ՝
Չես հեռանա անվերադարձ,
Ու կասեմ՝ ես ատում եմ քեզ, թե իմանամ՝
Չես կոտրվի ու չի դառնա հոգիդ անզգա։

Ես չեմ ուզում, որ քո կյանքը դառնա անլույս,
Ու կոտրվի մեջդ ապրող տեսակը քո…
Թե իմանամ՝ գնալու ես անվերադարձ ու մտքերդ քամուն տալու,
Ալկոհոլով ու ափիոնով ցավերդ այս լուռ խեղդելու՝
Կհեռանամ ու կդառնամ ստվերը քո.
քեզ հետ տխրեմ ու փոշմանեմ սիրո համար,
քո սրտի հետ սիրտս սառչի ու լա՜վ ցավի,
դառնամ քեզ պես անքուն, անզգա
և ստվերը քո գիշերների,
ու կհարբեմ քեզ հետ անվերջ
ու կատեմ ինձ՝ քեզ լքելու ցավի համար։