Լուսանկարը՝ Նարեկ Բաբայանի
Վերնագիրը կարդացի՞ք։ Այո, կարծում եմ։ Դե, ուրեմն գիտեք, որ դասարանիս հետ էքսկուրսիա էի գնացել՝ Դիլիջան։ Անկեղծ, ես դրան սպասում էի՝ մի բան տեսնելու համար։ Տեսարան, որտեղ մենք նեղ ճանապարհով գնում ենք, իսկ ճամփի երկու կողմից բարձր ծառեր են։ 2 ժամ ճանապարհից հետո դեռ չէի տեսնում ուզածս։ Չկա՝ չկա։ Քնեցի, մեկ է՝ միայն հեռվում են անտառներ երևում, դա էլ Աղվերանում հասցրել եմ վայելել։
Լուսանկարը՝ Նարեկ Բաբայանի
Արթնացա գլխիս ու պատուհանի բախման ձայնից։ …Նեղ ճամփա, անտառ։ Մենք էլ մեջը դխկդխկալով գնում ենք։ Բոլորը հեռախոսները պատուհանների մոտ պահած, լուռ գնում են։ Թե ասա՝ իմաստը ո՞րն ա, հո չե՞ք դնի նայեք՝ ոնց են արագության տակ իրար ծառեր հերթափոխում։ Բայց ինչ-որ կերպ արժեր անմահացնել, ախր Մալիշկայում անտառներ չկան: Ափսոս ուղղաթիռով չէինք, է…
Լուսանկարը՝ Նարեկ Բաբայանի
Տավուշից ու Գեղարքունիքից (ճամփան Գեղարքունիքով է անցնում) մի բան տպավորվեց մեջս. ամպեր, կարծես վերմակի պես սարերի վրա գցած ամպեր։ Ու մի քիչ էլ անտառը, Պարզ լիճը, Հաղարծինի վանական համալիրից բացվող տեսարանը: Լավ օր էր։
Լուսանկարը՝ Նարեկ Բաբայանի
Լուսանկարը՝ Նարեկ Բաբայանի
Լուսանկարը՝ Նարեկ Բաբայանի