Հոդվածը գրվել է սեպտեմբերի 29-ին
Արդեն երրորդ օրն է, ինչ ադրբեջանական զինուժը կրակ է բացում Արցախի ուղղությամբ, և արդեն զենքն է ուղղում դեպի ՀՀ-ի բնակավայր Վարդենիսը։ Ադրբեջանական վայրագությունների դեմ առաջնագծում պայքարում են հայոց բանակը և հայ կամավորները, իսկ արդյո՞ք մենք այստեղ կռվում ենք։ Այո՛, կռվում ենք։ Թիկունքի հիմնական ճակատը սոցիալական հարթակն է, որտեղ հակառակորդը իրեն բնորոշ ագրեսիվ կերպով գրոհում է, իսկ հայերն իրենց բնորոշ կերպով պայքարում են ու չեն հանձնվում։ Այս վճռական պահին շատ կարևոր են բոլորիս մտածված և ճիշտ գործողությունները, առաջին հերթին՝ սառնասրտությունը և ապատեղեկատվությունից ձերբազատումը։ Յուրաքանչյուրս պետք է գիտակցենք մեր գործի կարևորությունը, որը կարող է դրսևորվել տարբեր գործողություններով։ Սննդի և այլ անհրաժեշտ պարագաների հավաքագրում, արյան հանձնում, մեդիագրագիտություն և պաշտոնական տեղեկատվության ընթերցում, ահա այն ցուցակը, որով մենք պետք է առաջնորդվենք։ Գիտակցաբար և անգիտակից թշնամուն օգնելը պարզապես արգելվում է, հետևաբար մի տարածեք ռազմական տեխնիկայի տեղաշարժման մասին լուսանկարներ և տեսագրություններ, մի տարածեք կամավորների տեղաշարժման մասին ինֆորմացիա, ինչպես նաև զինվորների անձնական տվյալները՝ այդ թվում զոհվածների, քանի որ թշնամին այն շատ դեպքերում պղծում է։
Ժպտա՛, քո ժպիտը ուժ և կորով է զինվորին։