Զարմանում եմ, երբ մարդիկ դպրոց են հաճախում ու ընդհանրապես ոչինչ չեն սովորում: Նրանց ի՞նչ կա. իրենք գալիս են դպրոց, գնահատականներ շորթում, ու վերջ: Ի՞նչ սովորել, ի՞նչ բան: Նրանց ուսման հնարավորությունը շատ հեշտ է տրվում, իսկ ինչը մարդուն հեշտ է տրվում, համապատասխանաբար չի գնահատվում: Հարգելիներս, գոնե գիտե՞ք, որ կան երկրներ, որտեղ երեխաները մեծ փորձությունների միջով են անցնում ու նույնիսկ կյանքը վտանգելով են գնում դպրոց:
Կոլումբիայի շրջաններից մեկում երեխաները սահում են պողպատյա մալուխի վրայով, որպեսզի անցնեն գետը և հասնեն դպրոց: Պատկերացնո՞ւմ եք վեցամյա փոքրկներին, ովքեր պետք է սահեն ամեն օր ու մեջքներին էլ գցեն իրենց ծանր պայուսակները: Մալուխի վրայով սահելը այժմ մեր երկրում համարվում է էքստրեմալ սպորտաձև:
Չինաստանի Հենհուան գյուղից դպրոց հասնելու համար, որը գտնվում է Բիջի քաղաքում, երեխաները անցնում են մի ամբողջ լեռնաշղթայով, որը տևում է 5 ժամ: Ասենք, որ հենց դպրոցի ճանապարհին երեխաներից շատերը մահանում են: Հարգելի հասակակիցներ, դուք հինգ ժամ կքայլեի՞ք անդունդների ու կիրճերի վրայով, ձեր ճանապարհին հանդիպելով շատ մահեր, որպեսզի գնայիք դպրոց:
Կանադայում Տորոնտո քաղաքի բնակիչներին պետք չէ պատմել ցրտի, ձնաբքի կամ ձնամրրիկի մասին: Այնտեղ ձյան շերտի բարձրությունը հասնում է կես մետրի ու խոչընդոտ հանդիսանում դպրոց հաճախելու համար, բայց նրանց դպրոցը միշտ լիքն է աշակերտներով: Հիմա անձամբ ես էլ դպրոցում արդեն առաջին ժամերին ջեռուցման մարտկոցի մոտից ուրիշ տեղ չեմ գնում: Իսկ ի՞նչ անեն նրանք, որ միգուցե նույնիսկ դպրոցում ջեռուցման համակարգ չունեն:
Ես կարող եմ թվել շատ ու շատ օրինակներ, որտեղ երեխաները իրենց կյանքն են վտանգում դպրոց գնալու համար, բայց այս երեքն էլ ինձ թվում է բավական են, որ երեխաները հասկանան ու գոնե մի քիչ գնահատեն իրենց համար այդքան դյուրին դարձած դպրոցը: Ձեզնից շատերին երևի թե տանջեց այն հարցը, թե արժե՞ արդյոք կյանքը վտանգել հանուն ուսման: Այո՜, արժե, քանի որ ամբողջ աշխարհը հենված է հենց գիտության ու նոր տեխնոլոգիաների վրա: Ու բացի դրանից, եթե հիմա միայն մարդկության 20%-ն են կազմում ուսումնական հաստատություններ հաճախող մարդիկ, ապա մի քանի տարի անց նրանք կկազմեն մարդկության 80%-ը: Չէ՞ որ սերունդները գալիս ու գնում են: Եթե նայենք, ամեն սերունդ ունի իր նորամուծությունները, որոնցից օգտվում է հաջորդ սերունդը: Եթե մարդիկ չկրթվեն, ինչո՞վ պիտի տարբերվեն նախնադարյան մարդկանցից, չէ՞ որ նրանք էլ էին անկիրթ:
Գնահատեք ձեր ունեցածը և երբեք մի դժգոհեք ինչ-որ բանից, քանի որ այդ բանը մի ուրիշի հետ համեմատելիս, ձերը մանրուք կթվա:
ԽՄԲԱԳՐՈՒԹՅԱՆ ԿՈՂՄԻՑ. Իսկ դո՞ւ ինչ ես կարծում: Մի՞թե Հայաստանում էլ չկան դպրոցներ, ուր հասնելը բարդ է, պայմանները նույնպես ծանրագույն: Եթե այդպիսի վայրում ես սովորում, արձագանքիր: