Սեր ասելիս հասկանում ենք մի ամբողջ կյանք: Սեր, քո անունը լսելիս բոլորն ընկնում են հետևիցդ ու չեն ուզում բաց թողնել, չեն ուզում, որ գնաս, և ուզում են, որ միայն իրենցը լինես: Ախր, ի՞նչ կա քո մեջ այդքան յուրօրինակ, հը՞: Մարդկանց հյուր ես գալիս, խաղում ես նրանց հետ, ինչպես մի կամակոր երեխա, և ուզում ես, որ ամեն ինչ քո ասածով լինի: Ուզում ես՝ քո կանոններով ապրեն մարդիկ, որոնց հյուր ես գնացել, իսկ հետո, երբ հոգնում ես անընդհատ նույն մարդկանց հետ խաղալուց, հեռանում ես ու նույնիսկ հրաժեշտ չես տալիս:

Գիտե՞ս, մարդիկ արդեն այդ կամակոր երեխայի կարիքն ամեն օր զգում են: Երբ հեռանում ես, նրանք այդ երեխայի պայծառությունն ու խելառությունն են ուզում ապրել ամեն օր, ուզում են աշխարհին նայել երեխայի աչքերով, իսկ դո՞ւ: Հոգնեցիր, ու վերջ, ոնց որ ձեռ առնես մարդկանց: Գնում ես՝ նույնիսկ չասելով. «Դե, լավ, գնացի, հոգնեցի արդեն նույն խաղալիքից»: Մարդիկ քեզ համար խաղալիքներ են, որոնցով խաղում ես ու դեն ես շպրտում: Գիտե՞ս վատը որն է, որ դու չես մեծանում, մարդիկ են քո փոխարեն մեծանում, ապրում, իսկ դու նրանց աչքերին լույս ես սփռում՝ դեպի հիասքանչ ու պայծառ ապագան: Շատ մարդիկ կասեն, որ դու եկել ու մնացել ես իրենց սրտերում մինչև կյանքի վերջը, երբ իսկապես դու տեղափոխվել ես նոր բնակարան ոչ թե քո հանգիստը վայելելու, այլ տարիներով նոր խրճիթում հանգրվանելու համար: Ա՜խ, դու երեխա, եթե մարդկանց գոնե կեսն իմանար, որ գալիս ես ուղղակի խաղալու համար, քեզ ներս չէր թողնի, որ ճանապարհելիս արցունքները քեզ որպես բեռ տա: Եթե մարդկանց կեսն իմանար, որ գալիս ես ժամանակավոր, ու որ նույնիսկ հրաժեշտ դու չես տալու, քեզ հաստատ իր տուն չէր հրավիրի: Եթե միայն այսքան միամիտ խաղալիքներիս գոնե կեսն իմանար, որ հեռանալու ես այնպես անսպասելի, ինչպես որ եկար, էլ չէր վազի քո հետևից, որ բռներ ու պահեր քեզ իր կյանքում:

Հիմա ինձ ասա, ա՛յ դու, կամակոր ու չարաճճի փոքրիկ երեխա, ինչո՞ւ ես գալիս: Դե, սպասում եմ, պատասխան եմ ուզում, տե՛ս, ես դեռ սպասում եմ քո պատասխանին, ախր, դու ինչո՞ւ էլ հետս չես խոսում: Առաջ միգուցե ես քեզ չէի լսում, բայց հիմա՝ խնդրեմ, խոսիր, բղավիր աշխարհով մեկ, դե, խոսիր, ասա՝ ինչո՞ւ ես գալիս, սողոսկում մեր կյանք, տակնուվրա անում այն, ինչպես մի փոթորիկ, իսկ հանդարտվելիս ոչնչացրած ես լինում ամեն ինչ:

Ես դեռ լսում եմ, կարող ես խոսել…