Այսօր ավագ սերնդից շատ ենք լսում, թե մենք` պատանիներս, ծույլ ենք և մեր առջև նպատակներ չենք դնում: Համամիտ եմ, որ շատ տեղերում պարզապես ծուլություն ենք անում, բայց մյուս կողմից էլ` տեղեկատվությունն ու հնարավորությունները անհամեմատ մեծ են իրենց պատանեկության տարիների համեմատ: Ընտրություն կատարելը դժվար է: Դե, առաջարկն է մեծացել, ու առաջարկը մեծացել է ամեն ինչում:
Եթե մեր ծնողների պատանեկության տարիներին մտածում էին. Մոսկվա, թե Սոչի, այսօր մեզ համար բաց են նաև Լոնդոն, Միլան, Ստոկհոլմ, Նեապոլ և այլ քաղաքներ տանող ճանապարհները:
Եթե այն ժամանակ հնարավորություն ունեիր սովորելու մի երկու լեզու, հիմա կարող ենք ուսումնասիրել ցանկացած լեզու հենց մեր հեռախոսից: Մասնագիտական կրթության առաջարկներն էլ համալսարանների հետ ավելացել են: Մի համալսարան միջազգային դիպլոմ է առաջարկում, մյուսը` պրակտիկա Եվրոպայում, երրորդը` ճանաչված է որպես լավագույն կրթական հաստատություն:
Դե, էլ մասնագիտական առաջարկների մասին չեմ խոսում. ստանալ իրավաբանական կրթություն և ստանալ փաստաբան աշխատելու իրավո՞ւնք, թե՞ հաճախել իրավաբանական դասընթացների ու ստանալ նույն իրավունքը:
Երևի այս բազմազանությունն էլ հաճախ շփոթության պատճառ է դառնում, ու մենք էլ` անփորձ ու հաճախ անվստահ, մինչև մտածում ենք, թե ինչ անել` անելու ժամանակ չի մնում: Միակ բանը, որ պարզ է բոլորիս, այն է, որ պիտի կողմնորոշվենք արագ: Ինչքան արագ` այնքան լավ: Բայց չմոռանանք նաև ճիշտ որոշում ընդունելու մասին: Հաճախ արագությունը հանգեցնում է անփութության:
