Իմ 2019-ի «Տարվա մարդ» եմ հայտարարում ինքս ինձ: Այս տարի ոչ ոք չի կարողացել այնքան ազդեցություն ունենալ ինձ վրա, ինչքան որ սեփական «ես»-ս կարողացավ: Հենց տարվա սկզբին հիմնահատակ կորցրի իմ մեջ խնդիրներ առաջացնողին, ու այդ ժամանակ էր, որ իմ «ես»-ն ինձ ու բոլորին ապացուցեց, որ մենք կարող ենք, որ մենք ուժեղ ենք:
Իմ միջի ուժեղ կողմը ցույց տվեց, որ ցանկացածին կարող ես մտածելակերպային ապտակ հասցնել, բայց ոչ թե խոսքով կամ վիրավորելով, այլ պարզապես գնացածդ ճանապարհը նրանց ցույց տալով: Հասկացա, որ կարող եմ և արժանի ավելիին, քան տվյալ պահին ունեցածս էր կամ է: Սկսեցի գիտակցել, որ այն փաստը, ինչը շատ մարդկանց գանգատուփի մեջ տեղավորված զանգվածը (որը դժվար ուղեղ լինի) մտահորիզոն չի ապահովում, չի կարող առիթ հանդիսանալ, որ տվյալ մարդն արժանանա արհամարհանքի: Ու անկախ դիմացինիս քայլերից, ոչ մի դեպքում չպիտի իջնեմ թեկուզ մի աստիճան ներքև կամ կորցնեմ հավասարակշռությունս:
Դրական բաներից բացի, սակայն, բացասականն էլ երևան եկավ, սակայն ժամանակի ընթացքում դրանք աշխատել եմ խեղդել, ու ինձ թվում է՝ կարողացել եմ հաղթահարել և այդ փուլը:
Մի խոսքով՝ այս տարի բոլոր խաղաքարտերը ձեռքումս են եղել, ու ես գոհ եմ խաղում ցուցաբերածս արդյունքներից: