Երբևէ ֆեյսբուքում ժամանակ սպանելու ընթացքում մտածած կա՞ք, թե ինչի համար է այն: Հա, որ մարդկանց շփումը հարմարավետ դառնա: Բա հեռախո՞սը: Ի՞նչ ա, քիչ էֆեկտի՞վ էր: Հա, երևի: Բայց մի րոպե, է: Իսկ հեռախո՞սը մարդկանց ինչին էր պետք: Մի քիչ հետ տանք ժամանակը՝ շատ քիչ:
Օյ, էս ի՞նչ ա: Մարդի՞կ են: Ինչի՞ են մերկ ու խոտ են ուտում: Վայ, էս ի՞նչ ձոր ա, դիակնե՞ր: Լավ էլ ապրում են, էլի: Հենա ուրախ-զվարթ քայլում են: Արդյոք մարդու կյանքի գլխավոր նպատակը դա չի, որ ոչնչի կարիք չունենա ու անկեղծ ժպտա: Հենա ստեղ էլ ժպտում են, էլի, էլ ինչի՞ համար են փողը հորինել, հասարակարգերը, խավերը: Ինչի՞: Որովհետև մտածե՞լ գիտեն: Մեկին հետաքրքրեց, թե ինչու է խոտը կանաչ, ջուրը՝ թաց, կամ քարը՝ կարծր: Ու սկսվեց ամեն ինչ՝ ստրկատիրություն, կրոնական պատերազմներ, ցեղեր, երկրներ:
Ինչի՞ սենց բարդ: Ես պիտի գնամ բանկ, քարտիս գումար լցնեմ, ու գնում կատարեմ: Հե՞շտ ա: Իսկ էդ գումարն աշխատե՞լը: Հեշտ չի: Էդ ո՞ւմ մտքով անցավ գործի դիմաց մարդկանց փող տալ: Լավ չէ՞ր, երբ մարդիկ քարանձավից դուրս էին գալիս, ծառի պտուղը անվճար պոկում, ուտում, ու երջանիկ կյանք էին վայելում: Է, մրսում էիք, մի կենդանի սպանեիք, մորթին գցեիք վրաներդ, տաքանայիք, այ նախանձներ: Ի՞նչ ա, ուրիշի սպանած վագրը ավելի՞ սիրուն էր, որ առաջացավ նորաձևությունը: Սոված էիք՝ երկու խնձոր ուտեիք, կշտանայիք: Ինչի՞ սկսեցիք ամեն ինչ խառնել իրար:
Կրթությո՞ւն, ի՞նչ կրթություն: Սովորում ենք, որ հասարակությանը պիտանի՞ լինենք, թե՞ որովհետև պիտի սովորենք, դա դարերով եկած բան է: Ինչի՞ մարդն ընդհանրապես դպրոց ստեղծեց: Ինչի՞ն էր պետք: Սովորելն անպայմա՞ն էր քարե դարում: Չէ: Սպանիր կամ սպանվիր: Ի՞նչ վատ ա որ, հիմա էլ նույն սկզբունքի ժամանակակից ձևն ա, էլի: Ուղղակի անիմաստ բարդացրած:
Ֆեյսբուքն էլ անիմաստ ա: Ինչի՞ եք նկար հրապարակում, որ ընկերները տեսնեն, կամ իրար հաղորդագրություններ ուղարկում: Էն ժամանակվա պես հավաքվեք մոտիկ մարդկանցով, նույն տեղում ապրեք: Անկապ բարդացնում եք…