Վաղաշենում կաղամբի բերքահավաքն ավարտվում է:
Կաղամբը բանջարաբոստանային այն մշակաբույսերից է, որը մեծ աշխատանք է պահանջում: Մայիս ամսին ցանում են սերմերը և մեկ ամիս հետո ստանում սածիլներ: Սածիլները տնկում են արդեն իսկ սարքած մարգերի մեջ և դրան զուգահեռ ջրում: Կաղամբի վեգետացիան տևում է 4-5 ամիս, կախված տեսակից: Լինում են դեպքեր, երբ վեգետացիայի շրջանում որդերը և խխունջները խանգարում են աճին: Եվ այդ ամենից խուսափելու համար մեկ անգամ օգտագործում են թունաքիմիկատներ: 

Բերքը հավաքում են հոկտեմբերի վերջից մինչև նոյեմբերի 15-ը ընկած ժամանակահատվածում, բայց որպեսզի անակնկալ ձնից և ցրտահարությունից խուսափեն, ժամանակից մի փոքր շուտ են հավաքում` օրինակ, այս տարի մերոնք հավաքեցին հոկտեմբերի 25-ին:

Այդ բոլոր աշխատանքներից ամենահետաքրքիրը հավաքելու գործընթացն է, քանի որ օգնելու համար հավաքվում են հարազատները և միահամուռ ուժերով ավարտին հասցնում ամբողջ տարվա չարչարանքը: Հավաքելը այս տարի ավելի հետաքրքիր էր, քանի որ ես նոր էի դարձել 17.am-ի թղթակից, և պետք է ֆոտոներ անեի: Այդպես բոլորը աշխատում էին, իսկ ես հաճույքով նկարում էի նրանց կատարած աշխատանքը:

Հավաքելու ընթացքում անգործ մարդ չկա. մեկը կտրում է, մյուսները հավաքում, լցնում մեքենայի մեջ և բերում պահեստավորում, որպեսզի գնորդ գտնելու դեպքում վաճառեն:

Բայց այսքան չարչարանքներից հետո կաղամբի գինը շատ ցածր է` 40-50 դրամ, և հիասթափված գյուղացին շատ դեպքերում գերադասում է թափել, քան վաճառել: Եվ վերջապես կաղամբը այն եզակի կամ հումորային բույսերից է, որի հետ ասոցացնում են երեխաներին: Անձամբ ես, որ հիշում եմ, մայրս ասում էր. «Եղբորդ գնել ենք խանութից, իսկ քեզ կաղամբի միջից ենք գտել»: Ես միշտ կռվում էի, բայց երբ տեսնում էի կաղամբները, հավատում էի, քանի որ կաղամբի գլուխը այնպիսի տեսք ուներ, որ հնարավոր էր նրա միջից երեխա դուրս գար: