naira mkhitaryan

Խնայում ենք

-Նառ, տետրս վերջացել ա, տետր կտա՞ս,- երեկոյան դասերը պատրաստելիս հանկարծ հիշեց եղբայրս:

-Դավ, ինձ էլ ա պետք, տանն էլ չկա:

-Նառ ջան, եղբորդ հետ գնա խանութ, ուշ ա՝ կվախենաս մենակ: Լիքը շուն-մուն կա,-ասաց մայրիկը:

-Հա մա, մենակ էլ կգնամ, թող դասերն անի:

Մի կերպ համոզեցի, որ մենակ գնամ: Ախր, շատ եմ սիրում գիշերային երկինքն ու աստղերը: Տանից դուրս եկա՝ վառելով դրսի լույսը: Բացառություն էր, որովհետև միշտ անջատում եմ, պատճառաբանելով, որ էս գիշերով ոչ ոք տեղ չի գնում, անիմաստ ինչի վառենք, խնայում եմ էլի:

Չեմ խաբի, մի քիչ վախվխելով գնացի: Փառք Աստծո, մեր թաղում ինձ նման մտածողներ ու խնայողներ չկան, բոլորի տան դրսի լույսերը վառված էին: Մեր գյուղում գիշերներն այդպես են լուսավորվում փողոցները:

Գնումս կատարեցի ու տուն վերադարձա՝ անմիջապես անջատելով դրսի լույսը: էս գիշերով դժվար տեղ գնան, գնում էլ են՝ էդքան լույս կա վառված, թող գնան: Խնայողությունը մնում է խնայողություն: