Եկավ 7-րդ ժամը, պետք է գնայինք Ն.Զ.Պ-ի դասասենյակ՝ հերթական դասին: Շարվեցինք, երգեցինք օրհներգը ու արագ անցանք դասարան։ Մինչ նստելը ընկեր Ներկարարյանը հայտարարեց, որ պետք է միջոցառում կազմակերպենք, որը լինելու է զինվորական երդման արարողության մասին։ Երբ տուն գնացի, անդադար մտածում էի այդ միջոցառման մասին, թե արդյո՞ք հետաքրքիր է լինելու։ Անհամբեր սպասում էի հաջորդ օրվան:
Հաջորդ օրը պարոն փոխգնդապետը մեզ բաժանեց հարցաթերթիկներ, որոնք պետք է սովորեինք, այդ պահին մտածեցի, որ հետաքրքիր չի լինելու, բայց նա ասաց, որ դրանք ուղղակի հարցեր են, մենք պետք է լիարժեք կատարենք, այնպես, ինչպես բանակում։ Այդ օրվանից սկսեցինք մեր փորձերը մինչև լիարժեք պատրաստ լինելը: Դժվար էր, բայց հետաքրքիր ժամանակ անցկացրեցինք։ Նախ ողջունում և զեկուցում էինք, որ պատրաստ ենք զինվորական երդմանը, այնուհետև սկսում էինք կանչել զինվորական երդում ընդունողներին։ Մոտենում, ներկայանում և բարձրաձայն կարդում էինք երդումը։ Այդպես մինչև վերջին երդվողը։ Ավարտից հետո կրկին զեկուցում էինք, որ վերջացրեցինք զինվորական երդումն ու շարք կանգնում։ Այդ ժամանակ պարոն փոխգնդապետը շնորհավորեց մեզ այդ կապակցությամբ, իսկ մենք պատասխանեցինք՝ ուռա՛, ուռա՛, ուռա՛:
Հաջորդ հրամանը՝ հանդիսավոր երթի դուրս գալը և ըստ հերթականության շարվելն էր։ Հետո «Գետաշեն»-ը երգելով քայլում էինք: Մի քանի րոպե քայլում ու կանգնում էինք, հետո տրվեց «Ազատ» հրամանը, անցանք տեսական մասին։ Պատասխանում էինք պարոն փոխգնդապետի հարցերին: Ավարտից հետո մեր դասարանի 3 աղջիկներ զենքերով վարժաձևեր կատարեցին։ 
Մեզ համար նշանակալից էր հատկապես այն, որ Մարտունու երկրապահների հրամանատարը շնորհավորեց և մեդալներ, պատվոգրեր հանձնեց լավագույն աշակերտներին: