Հերոս, ով իր կյանքը չխնայեց Հայրենիքի սուրբ գործի համար, ով Հայրենիքն ավելի բարձր գնահատեց, քան իր կյանքը։
Կորյուն Արմենի Հայրապետյանը ծնվել է՝ 1997թ.դեկտեմբերի 18-ին՝ Թաթարստանի մայրաքաղաք Կազանում։ Ավարտել է Կազանի թիվ 3֊րդ դպրոցը, ավարտելուց հետո սովորել է Կազանի ավտոճանապարհային տեխնիկումում, որն ավարտել է գերազանցությամբ։ Չնայած դրան Կորյունը չի հրաժարվել Հայրենիքի հանդեպ իր պարտքը տալուց և տեղախոխվել է Հայաստան՝ զորակոչվել բանակ, ծառայել Արցախի Հանրապետության Ասկերանի շրջանում։
Կորյունը շատ կատակասեր էր, հումորով, աշխույժ, կյանքով լեցուն տղա, ով ուներ շատ նպատակներ ու երազանքներ։ Նա տան միակ զավակն էր։ Ամեն անգամ տուն խոսելիս մորը միշտ ասել է. «Մամ ջան, ամեն ինչ շատ լավ է, ծառայություն է, էլի: Ծառայեմ` կգամ»:
Լավ ծառայության համար Կորյունը արժանացել է կրտսեր սերժանտի կոչման և եղել է հրետանու հրամանատար։ Վերջին անգամ խոսել է իր մայրիկի հետ հոկտեմբերի 10-ին՝ ասելով, որ իրեն տեղափոխում են Հադրութ՝ որտեղ իսկական կռիվ է։ Կորյունը անմահացավ հոկտեմբերի 12-ին՝ Հադրութում։ Ծնողներն ու հարազատները ոչ մի լուր չունեին նրանից: Փնտրում էին այն հույսով, որ կգտնեն իրենց որդուն։ Անգամ հուսահատված մայրը մտածում էր, որ իր որդին գերի է։
Մոտ երեք ամիս որոնողական աշխատանքներից հետո հունվարի 4-ին, նրան գտան, սակայն արդեն անմահացած։ Կորյունին հուղարկավորեցին հունվարի 7-ին՝ Կոտայքի մարզի Բալահովիտ գյուղի գերեզմանատանը։
Փառք ու պատիվ մեր հերոսներին, հավերժ խոնարհում:
