Կորցրած ընկերներից հետո կյանքիդ ընթացքը սկսվում է փոխվել, ու դժվարը դրանից հետո նորից քեզ վերագտնելն է:
Կորցրած ընկերներից հետո արածդ կատակները կիսատ ու չհասկացված են մնում։
Կորցրած ընկերներից հետո ընկերական հավաքույթներ ուշ-ուշ են լինում։
Կորցրած ընկերներից հետո թաղում կռիվներ էլ չեն լինում, որովհետև ամեն պահ մեջքիդ կանգնած մարդու բացակայությունը չլրացված է մնում։
Կորցրած ընկերներից հետո էլ չես բողոքում եղանակից, առօրյա խնդիրներից, փողոցում քեզ աչքի տակով նայող մարդկանցից, որովհետև բողոքելու համար էլ լսող չունես։
Կորցրած ընկերներից հետո սիրելի ուտելիքդ առաջվա համը չի ունենում, որովհետև համատեղ սիրելի ուտելիքը մնում է միայն քեզ։
Կորցրած ընկերներից հետո թաղում երեկոները էլ չեք հավաքվում, որովհետև թեման բացողն ու օրվա իրադարձությունները քննարկողի աթոռը դատարկ է մնում։
Կորցրած ընկերներից հետո հին ընկերական վայրեր հաճախ չես գնում. Դե այնտեղ ամեն բան չմոռացվող պատմություն է ունենում:
Կորցրած ընկերներից հետո բառեր կան, որ այլևս չես օգտագործում, քո կյանքի հատուկ մարդկանց են պատկանում դրանք։
Կորցրած ընկերներից հետո մնում են միայն հիշողություններ, որոնք ժամանակի ընթացքում թարմանում, փակվում են նորից, իսկ դժվարը դրանից հետո ինքդ քեզ չկորցնելն է դառնում։