Դիլիջանյան մեդիա ճամբար. Հաղարծնի ուժը

-Զա՛ռ, արագացրու՛, պատրաստվի՛, շու՛տ-շու՛տ, շարժվում ենք:
-Ու՞ր  ենք շարժվում, եր՞բ:
-Հաղարծին:
-Հաղարծի՞ն, հա էլի Հաղարծին, գնացինք, պատրաստ եմ:

Ճանապարհին մտածում էի՝  հնարավո՞ր է, որ միտքը ուժ ունի, բայց չէ, չէ Հաղարծնի ուժն է, Հաղարծնի:
Այս օրերին Տավուշի թեմում անցկացվում է Հաղարծնի հոգևոր և մշակութային շաբաթ փառատոնը,  և մեր առջև դրված էր հստակ խնդիր` լավագույնս ներկայացնել փառատոնը: Դժվար էր լինելու, բայց մի անգամից  կարծիքս փոխեց  մեզ դիմավորող կամավորների բարձր ու ոգևորող տրամադրությունը: Դրական  միջավայրը  տրամադրեց  աշխատանքի: Առաջին բանը, որ արեցինք,  վանական համալիրը ուսումնասիրելն էր, ընթացքում ծանոթացանք նաև  փառատոնի հյուրերի հետ: Մտածեցի` թեմի առաջնորդին չենք տեսնի, բայց հենց այդ պահին նկատեցի Սրբազանին  ու մի քանի վայրկյան հետո  արդեն բոլորեցինք  Սրբազան  Հոր շուրջը: Օրհնություն ստանալուց հետո, ուզեցա ներկայանալ, բայց չհասցրի. անվանքարտին նայելով  Տ.Բագրատ Եպիսկոպես Գալստանյանը ասաց,  որ հետևում է 17.am-ի թղթակիցներին:

-Մեր աղտոտված մամուլի միակ լուսավոր կետն է, նյութերը գրված խորին մաքրությամբ ու անկեղծությամբ,- ասաց Սրբազան Հայրը:

Ծանոթացա նաև հալեպահայ Շանթ  Խայալյանի  հետ, ում տարիքը գուշակելուց հետո, ինքը  գուշակեց  ապագա մասնագիտությունս: Հաջորդ կանգառում  ինձ հյուրասիրեցին տեղում պատրաստվող ընկույզի և մոշի մուրաբայով: Մի բան էլ հասցրեցի անել. բրուտի  հետ սափորին տեսք տվեցինք. զգալ էր պետք կավի հոտը:

Հիացմունքս  եռապատկվեց, երբ ծանոթացանք Լոնդոնից ժամանած մի կնոջ հետ, ով պատմեց թե ինչպես է ապրում Լոնդոնում` սիրելով Հայաստանը:

Այս ամենից դուրս ու ամենի մեջ նկարահանումները ինձ համար ավարտվեցին հոգևոր մեծ բավարարվածությամբ ու խորը զգացումներով, որի մասին չեմ խոսի:

Իսկ մնացածի մասին հետևություններ կարող եք անել լուսանկարներով: