Մոտ 3 տարի է, ինչ Լիաննա Պուլուզյանը սոցիալական հարթակում տեղադրում է իր կարդացած գրքերն ու պատմում սիրելի հերոսների մասին, առանձնացնում մեջբերումներն ու քննարկում գրքի ժանրերը, այլ կերպ ասած, նա բուքբլոգեր է։ «Էջը սկզբում որպես բլոգ չեմ դիտարկել, այն ինձ համար մի վայր էր, որտեղ պահում էի կարդացածս գրքերը»,- ասաց նա։ Կարճ ժամանակում Լիաննան կարողացավ լսարան ձևավորել ու արդեն էջին այլ մոտեցում ցուցաբերել, այսօր ունի 26000-ից ավելի իրական հետևորդ ու գրքերի պահանջարկ ունեցող մեծ լսարան։ Սովորելով համակարգչային գիտությունների բաժնում երբեք չի ցանկացել, որ մասնագիտությունը լինի հումանիտար ուղղությամբ, որովհետև գիրք կարդալը հոբբի է, իսկ, եթե նա պարտավորված որևէ գիրք կարդար ինչ-որ ժամկետում` կհիասթափվեր։ Բուքբլոգինգով զբաղվելու ընթացքում Լիաննան բնագրից թարգմանել է Ջո Նավարոյի «Եղիր բացառիկ» գիրքը։
Թարգմանելու առաջարկը ստացել է խմբագրությունից, որտեղ աշխատել է գրքերի մարքեթինգի, կոնտենտի ստեղծման և նոր հրապարակվող գրքերի խմբագրության վրա։ «Մի քանի անգամ մերժել եմ առաջարկը, որովհետև կարծում էի` չեմ կարող, բայց մի օր համարձակություն հավաքեցի և համաձայնեցի մեկ հատվածի վրա աշխատել, հավանություն ստանալուց հետո ամբողջ գիրքը թարգմանեցի»,- ասաց նա։ Այժմ այլ գրքեր թարգմանելու առաջարկ ունի, որի մասին դեռևս չի ցանկանում բարձրաձայնել։
Թե քանի գիրք է ընթերցել, դժվարանում է նույնիսկ մոտավոր նշել, բայց բոլոր կարդացածներից առանձնացնում է Հերման Հեսսեի «Դեմիան» ստեղծագործությունը։
«Գրքի մասին միշտ դժվարանում եմ խոսել ու կարծում եմ, երբեք էլ չեմ խոսի, բայց իմ գիտակից կյանքը բաժանվում է «Դեմիանից» առաջ ու հետո։
Այն, ինչ ես կամ հիմա, այս գրքի շնորհիվ է։ Հեսսեն ինձ քանդեց ու ասաց.
-Դե հիմա ինքնուրույն հավաքիր քեզ»,- մեջբերեց Լիաննան։
Կյանքի տարբեր փուլերում նա տարբեր է, ու դրա պատճառով դժվարանում է իրեն որևէ կերպարի նմանեցնել. Վերջերս կարդացի «Ուտել, Աղոթել, Սիրել» գիրքը ու սարսափելի նմանություն գտա իմ ու հերոսուհու միջև, երբ նա Իտալիայում էր. շարունակությունը չկարդացի»,- նշեց բլոգերը։ Գիրքը կիսատ թողնելն ունի իր պարզաբանումը. «Այնտեղ հերոսուհին երեք երկիր է այցելում ու երեք բան փնտրում կյանքից.
Իտալիայում նա հաճույք էր փնտրում, ինչը համընկավ իմ` այս տարվա նպատակի հետ։ Ես ինձ խոստացել էի այս տարի ուղղակի երջանիկ լինել, վայելել ժամանակը ու դադարել սպասել, որ մի օր լավ կլինի։ Այդ պահին միայն այդքանի կարիքն ունեի. մնացածը չհետաքրքրեց»,- ասաց Լիաննան։ Նա հաճախ գրքերը կիսատ է թողնում` նորից վերադառնալու ակնկալիքով. «Հիմա ավելի հստակ գիտեմ` ինչ եմ փնտրում։ Ու երբ զգում եմ, որ գիրքը համապատասխան չէ, կիսատ եմ թողնում` հետո կարդալու մտքով»։ Իր ստեղծագործական գործունեության մասին ասում է. «Ես գրում եմ այնքան, ինչքան այսօր ցանկացած մարդ։ Համացանցը բոլորիս հնարավորություն է տվել գրելու, լսելի դառնալու, բայց այն, ինչ անում եմ հիմա, ինստագրամի սահմաններից դուրս գալ չի կարող։ Ես գրքի գրող չեմ»,- ընդգծեց բլոգերը։ Բլոգին աշխատանքի նման է վերաբերվում, քանի որ անհնար է համարում ժամանցը համատեղել իր գրաֆիկի հետ։ 2 տարի իրեն ոչ ոք դեմքով չի ճանաչել, վերջին շրջանում է հանրայնացնել իր ով լինելը։
«Ու բլոգն ինձ համար դարձավ այցեքարտ. Ինձ շատերն են ճանաչել բլոգով, ու հետագա շատ աշխատանքային առաջարկներ ստացել եմ այդպես»,- նշեց նա։ Իրեն ճանաչված մարդ չի համարում, թեպետ հաճախ անծանոթները բարևում են, խոսում, ինչի պատճառով երբեմն իրեն անհարմար է զգում, չկողմնորոշվելով` ինչպես արձագանքել։ Եթե իր կյանքը գիրք լիներ, հարմար վերնագիր չի կարողանում ընտրել, բայց հեղինակը կլիներ Հենրի Լի-ին, որը հորինված կերպար է։
«Երբեք չդադարեք երազել, որովհետեւ երազանքը մի օր անպայման իրականանում է, մեր ջանքերի ու հավատքի շնորհիվ»,- եզրափակեց նա։