Արտենին տվեց իր երրորդ հերոսին։
Հենրիկ Հովհաննիսյանը ծնվել է 1998թ. մարտի 5-ին Արտենի գյուղում։ Ծառայության է անցել 2019թ. հունվարին Հադրութում, եղել է կապավոր։ Անմահացել է նոյեմբերի 7-ին Շուշիում։
Ընկերներից Ավետիսը պատմում է.
֊Նվիրված էր, ընկերասեր, կատակասեր, պարզ ճակատ, այնքան հիշողություններ կան իր հետ կապված։ Պատերազմի օրերին երբ զանգում էր, մենակ ասում էր` լավ ա, մենք լավ ենք, դուք չմտածեք։ Հենրիկի մասին մենակ լավն ենք հիշում, ամեն հարցով օգնում էր բոլորին, կապ չուներ` ով էր: Ընկերասեր էր շատ, բարի, հոգատար, բոլորի մասին մտածող, հասնող, ճշմարտախոս էր, ինչ մտածում էր մարդկանց մասին` ասում էր։ Շատ ուրախ եմ ու հպարտ եմ, որ ճանաչել եմ Հենրիկի նման անձնավորությանը: Իր նման մարդկանց շատ քիչ կարող ենք հանդիպել, ամեն առումով անթերի ա եղել: Հենրիկը ծնողասեր էր շատ, ծնողներին պաշտող, մեծերի հանդեպ այդքան հարգանքով մարդ երբևէ չեմ հանդիպել։
Եղբայրը` Արմենը, պատմում է.
- Չէի սպասում էդպիսի բանի. մենք գիտեինք, որ ինքը գալու է: Չէր լինում մտածել կամ պատկերացնել, որ կարող է ինքը չգա։ Մինչև հիմա չենք հավատում, որ ինքը չկա: Կարծես դեռ սպասենք իրեն։ Իր դեմքից ժպիտը միշտ անպակաս էր, միշտ ժպտում էր, անգամ, երբ ջղայնանում էր, կամ իր վրա էին ջղայնանում, էլի ժպտում էր սիրուն։
Ես չեմ ճանաչում Հենրիկին, սակայն միայն լավն եմ լսել իր մասին, միշտ պատմում էին, թե որքան համեստ և նվիրված է եղել։ Այո, նվիրված բառիս բուն իմաստով, նա իր կյանքը նվիրեց հայրենիքին և պայքարեց մինչև վերջին շունչը։
Հերոս, դու մեր ապագայի համար ես անմահացել…
Այնքան դժվար է հերոսի մասին գրելը, չես գտնում ճիշտ բառեր հերոսությունը նկարագրելու։
Շնորհակալ եմ Քեզ, Հայ զինվոր, իմ հավիտյան պաշտպան։
