Երևի թե աշխարհում չկա այնպիսի մի երեխա, որ երբևէ հեքիաթ լսած չլինի: Հեքիաթը միակ իրականությունն է, որ գոյություն ունի երեխաների համար: Իհարկե, յուրաքանչյուրս էլ մեր սրտում ունենք ինչ-որ սիրելի հեքիաթ կամ հեքիաթի հերոս: Հեքիաթը ինձ համար մի աշխարհ է, որտեղ իշխում է բարությունը, լավատեսությունը, հարգանքը միմյանց հանդեպ, սերը, ժպիտը և հույզերը:
Իմ կարծիքով, այն մարդիկ, ովքեր սիրում են հեքիաթ կարդալ, տարբերում են լավը վատից, բարին` չարից: Այ, հիմա եմ հասկանում, թե մայրս ինչու էր այդքան շատ հեքիաթ ընթերցում ինձ համար: Հեքիաթներում կենդանիները խոսում են մարդկային լեզվով, քայլում են և անում այն գործողությունները, որոնք կատարում են մարդիկ: Բոլոր հեքիաթներում կան բարի և չար հերոսներ:
Հերոսները ներկայացնում են մարդկային որոշակի հատկանիշներ. բարություն, լավատեսություն, անկեղծություն և, դրանց հետ մեկտեղ, չարություն, խորամանկություն, ժլատություն, նախանձ և այլն: Ինձ թվում է, որ բոլոր հեքիաթները ունեն նույն վերջաբանը`բարին միշտ հաղթում է չարին, իսկ իրական կյանքում բարի, լավ, կամեցող մարդուն միշտ չարախոսում են: Իմ տարիքի երեխաները երեկոյան սերիալ են նայում կամ ինչ-որ ֆիլմ, իսկ ես մինչև հիմա երեկոյան նայում եմ մուլտֆիլմ և նոր քնում: Մայրս երբեմն ասում է.
-Բոլորը մեծանում են բացի քեզնից: Դու այդպես էլ մանկամիտ ես մնում, մուլտֆիլմ նայելու փոխարեն կարող ես մի դաս ավել կարդաս:
Ինձնից փոքր երեխաները հիմա չեն լսում այն հեքիաթները, որոնք ես լսում էի ամեն գիշեր քնելուց առաջ: Դա նրանից է, որ հիմա բոլոր տեխնոլոգիաները զարգացել են, և երեխաները նախընտրում են համակարգչով խաղալ, քան ինչ-որ բան լսել և սովորել: Եվ դա շատ ցավալի փաստ է, որը անհանգստացնում է ինձ:
Դեռ մանկուց հեքիաթների մեջ սիրել եմ հետևյալ խոսքերը. «Երկնքից ընկնում է երեք խնձոր. մեկը`ասողին, մեկը`լսողին, իսկ մեկն էլ քո պես գիշերուզօր հեքիաթներով ապրողին»: Միշտ մայրիկիս ստիպում էի, որ ամեն հեքիաթի վերջում կրկներ այդ խոսքերը: Եվ հետաքրքիրը այն էր, որ մայրս ինչ հեքիաթ որ պատմում էր, առավոտյան այդ նույն հեքիաթը առանց որևէ բացթողման պատմում էի բակի երեխաներին:
Իմ ամենասիրելի հեքիաթներն են «Մոխրոտիկը», «Անգետիկի արկածները», «Անբան Հուռին», «Չախ-չախ թագավորը» և «Հենզելն ու Գրետելը»: Ես շատ եմ երազում հայտնվել հրաշքների աշխարհում, հանդիպել հեքիաթի հերոսների հետ, զրուցել նրանց հետ, միասին շրջել կախարդական աշխարհում…
Մայրիկս այս լսելով, էլի կասեր…
Բոլորը մեծանում են, իսկ ես…