Լուսանկարը՝ Վարսեր Զաքարյանի
Արդեն բոլորս հավաքվել ենք և սպասում ենք մեքենային, որպեսզի ուղևորվենք դեպի «Ամբերդ» հյուրանոց: Մինչ մեքենան կգա, մենք զրուցում ենք, ծանոթանում, ոմանք արդեն ծանոթ են, ոմանք նոր են ծանոթանում: Շուտով մեքենան եկավ, և մենք շարժվեցինք: «Ամբերդ» հյուրանոցը գտնվում է Բյուրականից մի քիչ վերև՝Արագածի ստորոտին: Մենք ժամանեցինք առավոտյան, մաքուր օդ, արև և հիանալի տրամադրություն: Մեր սերբ ընկերները ժամանելու են գիշերը, և ժամանակը խնայելու նպատակով որոշեցինք սկսել աշխատանքը: Մի քիչ հանգստանալուց հետո հավաքվեցինք մեր առաջին քննարկմանը: Սկզբում ծանոթացանք տեղանքին, հետո սկսեցինք կիսվել մեր գաղափարներով: Դրանք շատ էին և հետաքրքիր: Օրվա վերջում կիսվեցինք տպավորություններով և ամփոփեցինք օրը: Հաջորդ օրն առավոտյան մեծ հետաքրքրությամբ իջանք նախաճաշի, կարծելով, որ կտեսնենք մեր սերբ գործընկերներին, բայց նրանք գիշերը ուշ էին եկել և հանգստանում էին: Մինչ նրանք կնախաճաշեին, մենք սկսեցինք մեր այսօրվա աշխատանքները: Հետո հանդիպեցինք ճաշարանում, ծանոթացանք: Միասին քննարկեցինք հայ-սերբական ընդհանուր խնդիրներ, և պարզվեց, որ կան շատ ընդհանուր գծեր: Երեկոյան կազմակերպեցինք բացoթյա երեկույթ լողավազանի մոտ: Մյուս օրն առավոտյան դաս ունեցանք սերբերի ղեկավարի հետ, նորից քննարկեցինք ֆիլմերը: Կեսօրին բարձրացանք Արագած՝Քարի լիճ, որից հետո գնացինք Ամբերդ, այստեղ մենք իմացանք շատ հետաքրքիր տեղկություններ բերդի և նրա պատմության մասին: Վերադառնալով հյուրանոց, ամփոփեցինք օրն ու անցանք խաղերի: Հաջորդ օրն առավոտյան գնացինք Երևան` մասնակցելու հայտնի ռեժիսոր Քշիշտոֆ Զանուսսիի վարպետության դասին, ինչպես նաև ձմերուկի փառատոնին: Զանուսսին Հայաստան էր եկել մեկ օրով: Նա կատակասեր և տաղանդավոր մարդ է: Նա մեզ ցույց տվեց իր ֆիլմերից մի քանիսից հատվածներ և երիտասարդ տարիքում նկարած մի կարճ ֆիլմ և մեկնաբանեց դրանք, այնուհետև մեզ` պատանի ռեժիսորներիս, բավականին լավ խորհուրդներ տվեց: Վերադառնալով հյուրանոց սկսեցինք պատրաստվել նկարահանումներին. որոշեցինք թիմերը, բաժանեցինք աշխատանքը:
Մոտեցավ ամենահետաքրքիր փուլը՝չորրորդ օրը, սկսում ենք նկարահանումները: Առավոտյան նախաճաշից հետո գնում ենք նկարահանումների՝տարբեր ուղղություններով: Երեկոյան վերադառնում ենք և կիսվում տպավորություններով: Ֆիլմերի թեմաները տարբեր էին՝«Գյուղական կյանք», «Եզդիներ», «Մեղվապահներ», «Բյուրականի աստղադիտարան» և այլն: Հաջորդ օրը նույնպես նկարահանումներ եղան. ավարտեցինք կիսատ մնացած նյութերը: Այժմ մոտեցել է ամենադժվար փուլը՝մոնտաժը: Մոնտաժի ընթացքում գրեթե իրար չէինք տեսնում, յուրաքանչյուրս մեր սենյակում զբաղված էինք, հանդիպում էինք միայն հաց ուտելու ժամանակ: Սա մի բարդ, երկար, բայց միևնույն ժամանակ, հետաքրքիր գործընթաց է, որը տևեց երկու օր: Կան ֆիլմեր, որոնք նկարահանվել են մի քանի տեսախցիկներով և ընթացել են մի քանի ժամ: Դրանք պետք էր նայել, առանձնացնել որակով կադրերը, դասավորել ճիշտ հաջորդականությամբ, ինչը պահանջում է ժամանակ և համբերություն: «Սկզբից հեշտ էր թվում, հետո զգացինք, որ ժամանակի մեջ չենք տեղավորվում»,-ասում են մոնտաժողները: Այս և այլ բազմաթիվ դժվարություններ հաղթահարելով ավարտվեց ամենաբարդ փուլը: Հիմա մոտենում էր ժամանակը վայելելու մեր դժվար ու հետաքրքիր աշխատանքի արդյունքը:
Երեկոյան ֆիլմերի ցուցադրություն ենք պլանավորել: Յուրաքանչյուրս մեր սենյակում վերջին աշխատանքներն ենք կատարում: Եվ այսպես, մոտեցավ երկար սպասված պահը՝բոլորս հուզմունքով և ուրախությամբ նայում ենք մեր ֆիլմերը: Ամենահետաքրքիրը այն էր, որ հայ-սերբական ֆիլմում մեր Շուշանը հեղինակն էր, ֆիլմի ամբողջ ընթացքում մենք հիանում ենք նրա դերասանական տաղանդով, իսկ Շուշանը չգիտես ինչու ծիծաղում էր ամբողջ ընթացքում: Ցուցադրվեցին նաև Եզդիների մասին ֆիլմը, փիքսիլեյշնը: Մեր սերբ ընկերներից մեկը մի փոքր կատակով անդրադարձել էր իրենց երկրին: Մենք էլ ցուցադրեցինք հայերի մասին կարճ ֆիլմ, իսկ հետո միասին պարեցինք հայկական և սերբական շուրջպարեր, և կեսգիշերին մեր սերբ ընկերներին ճանապարհեցինք օդանավակայան: Առավոտյան մենք էլ պետք է ճանապարհ ընկնեինք, բայց շատ տխուր էինք: Այս շաբաթվա ընթացքում հասցրել էինք մտերմանալ իրար հետ, ասես դարձել ենք մի մեծ ընտանիք: