Լուսանկարը՝ Դիանա Շահբազյանի
Ահա սկսվեց ևս մեկ հիանալի օր ճամբարում: Առավոտյան նախաճաշը մեզ համար դարձավ հետաքրքիր խաղ: Մինչ ճաշարան մտնելը` բոլորս թղթեր էինք քաշել տոպրակից, որոնց վրա գրված էր որևէ մարմնի մաս, որը չէինք կարող օգտագործել մինչև նախաճաշի ավարտը: Մեր շարքերում հայտնվել էին աչքեր, մեկ կամ երկու ձեռք ու ոտք չունեցող մարդիկ: Մեկս մյուսին օգնում էինք բոլոր հնարավոր տարբերակներով, իսկ Կարինեն, որի թղթի վրա գրված էր «ջոկեր», օգնում էր բոլորին:
Նախաճաշից հետո անցանք երեկոյան չքննարկված «Հարևաններ» ֆիլմի քննարկմանը: Դրանից հետո մեզ բացատրեցին, թե ինչպես են մոնտաժ անում ու ընդհանրապես, թե ինչ է մոնտաժը:
Ահա և ձևավորվեց մոնտաժ անող առաջին խումբը, որը արդեն պետք է սկսեր ճամբարի մասին ֆիլմի մոնտաժը: Այս ընթացքում նաև նկարեցինք pixilation-ը, որը դարձավ օրվա ծիծաղաշարժ դեպքերից մեկը: Օրվա ընթացքում շատ մարդիկ էլ ավելի մտերմացան, պարզեցինք, որ Լյուբայենց սենյակում հոգի կա, ու չորրորդ հարկից ոտնաձայներ են լսվում (մեր հյուրանոցում չորրորդ հարկ գոյություն չունի):
Լուսանկարը՝ Դիանա Շահբազյանի
Ճաշից հետո մեր թղթակիցների մի մասը գնաց Հրազդան՝ ֆիլմ նկարելու, իսկ մյուսներս արդեն սկսեցինք հոդվածներ գրել: Երեկոյան վարպետության դաս տալու նպատակով մեզ էր այցելել վավերագրող ռեժիսոր Լևոն Քալանթարը: Նա հետաքրքիր անձնավորություն էր, ով մեզ հետ կիսվեց իր մասնագիտության նրբություններով ու գաղտնիքներով:
Իսկ արդեն ժամը իննին մեզ մոտ ազատ ժամանց էր, որի ընթացքում հասցրեցինք դիտել կարճամետրաժ դոկումենտալ ֆիլմ, պարել ու խաղեր խաղալ:
Ահա և վերջ, այսպես ավարտվեց մեր ճամբարի հինգերորդ օրը, ու տխրությամբ կարող եմ ասել, որ մեզ մնաց միասին անցկացնել ընդամենը երկու օր: