Anush abrahamyan

Մեզ հեղափոխություն է պետք

Ոսկին ազնիվ մետաղ լինելով հանդերձ` իրեն շատ ստորություններ է թույլ տալիս: Նա անթագ թագավոր է, տեր չունեցող, որն իհարկե ամենահարմարն է սեփական գործունեությունը ծավալելու համար: Նրա տոհմածառը խոր արմատներ է ձգել մարդկային հոգում, իսկ ճյուղերն օրեցօր բազմանում են: Եվ հատկապես փառամոլությունը: Նրանից են սերում դավաճանությունը, կեղծավորությունը, ստրկությունը: Չունենալով Մովսեսի հավատը` ով բացեց ծովը, նա այնուամենայնիվ կարող է բոլորի հավատն ուղղել դեպի իրեն ու զոհասեղանից ցած գլորել ընկերության, հավատարմության, սիրո արյունաթոր սիրտը: Այդժամ է, որ կուրությունը կփայլի վայրենու ձեռքում դանակի նման:

Հրաշալի է չէ՞: Լավ, իսկ հետո՞: Եկեք շարունակենք  խեղաթյուրել մեր իսկ քերականությունը: Երևի կմոռանանք, որ սենյակում ապակիներ կան, որոնցից այն կողմ օրը լույս է հագել, իսկ սիրտն էլ կդառնա օգտակար միայն մարմնի համար: Պետք է հասկանանք, որ յուրաքանչյուր անհիմն խոսք կարող է երկու ձեռքով խեղդամահ անել մի կտոր ազնվությանը: Մինչև ե՞րբ պետք է կուրորեն երկրպագենք մեր կամքից անկախ, բայց մեր ձեռքով ստեղծված չարիքին: Այն չարիքին, որ հարսի գեղեցիկ շոր է հագել, սակայն երբեք չի բարձրացնում քողը: Արհեստական լույսերը մոռացնել կտան երկնային լուսատուներին: Մինչև ե՞րբ պետք է կեղծիքի մասին հոդվածների վերջում ոչ թե բազմակետ, այլ վերջակետ դնենք… Մեզ հեղափոխություն է պետք: Կարծում եմ դու գիտես, թե ինչպես սկսել այն: Հաջողություն եմ մաղթում․․․