Ամառվանից սովորություն է դարձել ամեն երեկո մեկ բաժակ տաք թեյով 17.am–ի նյութերը կարդալը: Կարդալը, զարմանալը, հետո բոլորին պատմելը, որ նման խելացի պատանի լրագրողներ կան, ու միայն 17.am-ը ունի իրենց նմանը: Չեմ կարող հաշվել, թե մինչև այսօր քանի նյութ եմ հասցրել կարդալ (էդպես նաև իմ խմած թեյերի քանակը կարելի էր հաշվել), բայց մի բան հաստատ կարող եմ ասել` բոլոր նյութերը տարբերվում են իրենց իմաստով, ասելիքով, հետաքրքրությամբ: Մեկ-մեկ նյութերի այնպիսի վերնագրեր են լինում, որ ուզում եմ րոպե չկորցնել, բացել ու կարդալ նյութը: Ու հետո նոր հասկանում եմ, որ նյութը ավելի հետաքրքիր էր, քան վերնագիրը:
Ծանոթներիցս, ընկերներիցս շատերը հետևում են կայքին ու ասում են, որ բոլոր նյութերը լավն են, տարբերվող, որ շատ սիրուն են գրում բոլորը, այստեղի բոլոր նյութերը տարբերվում են մնացած լրատվական կայքերի նյութերից: Այնքան պարզ, հասարակ, բայց միևնույն ժամանակ՝ տեղին բառերով են գրված: Արտասահմանում բնակվող ծանոթներս էլ են հետևում կայքում տեղադրվող լուսանկարներին: Թվում է, թե չկա մի թեմա, մի պատմություն, որը չկա կայքում:
Հիմա կասեք, թե ես ինչու եմ ուշ-ուշ գրում: Փորձեմ արդարանալ:
Վերջերս թեմաների սով է ի հայտ եկել ինձ մոտ: Թղթակիցների նյութերը կարդալով` հասկանում եմ, որ միայն ես չեմ, որ ինչ-որ բան եմ ուզում գրել, բայց գրել չեմ կարողանում: Վատ բան է, երբ ուզում ես ինչ-որ բանի մասին պատմել, բայց թեմա չի գտնվում: Ամեն ինչ սպառվել է ասես: Ճանապարհին քայլելիս ծնված մտքեր, թեյ խմելիս ծնված մտքեր, դաս անելիս ծնված մտքեր. ինչ վատ է, երբ գալիս են ու գնում: Մտքերիս մեջ կազմում եմ նյութը, մոտենում համակարգչին, ուզում եմ գրել, բայց հենց բացվում է պատուհանը՝ մտքերս գնում են: Թողնում եմ այդ միտքը, որը մտածելիս լավ հոդվածի նյութ էր թվում, փորձում եմ գտնել մյուս թեման գրելու համար: Այս անգամ էլ` թեման լինում է, բառերն են կորչում: Ճիշտ պահին ուղղակի մոտդ թուղթ ու գրիչ պահել է պետք, որ գրի առնես մտքերդ, թե չէ մտքերդ հավաքել ու նույն բանը նորից մտածել չես կարողանում:
Ու, հա, ես մի կարևոր բանի մասին եմ ուզում պատմել անընդհատ, բայց չեմ կարողանում: Ուշադրություն եմ դարձնում շուրջս կատարվող իրադարձություններին, պատմություններին, որ պատմում են, բայց հիշում եմ, որ այդ պատմության, այդ դեպքի մասին բազմիցս խոսվել է:
Թեմաների չլինելը մի կողմից, ժամանակ չլինելն ու մտքերս հավաքելը՝ մյուս, խանգարում են նյութ գրելուն: Կգրեմ, անպայման կգրեմ, բայց, երևի ճիշտ է, որ լավագույն նյութերը, գրքերը, ֆիլմերը առանց պլանավորելու են ստեղծվում: Թուղթ ու գրիչ է միշտ պետք պահել մոտդ: