-Вы тоже из Армении?
-Нет, из Азербайджана.

Այդ պահին սարսուռ անցավ ամբողջ մարմնովս, ինքս էլ չգիտեմ՝ ինչու: Խանութում էի, պետք է հագուստ գնեի ինձ համար ու հայտնվել էի ադրբեջանցիների մոտ: Երևի ամուսիններ էին: Հասկացա, որ պետք չէ խառնվել ու փորձեցի ինձ հանգիստ պահել: Մի քանի րոպե անց ամեն ինչ հիանալի էր. կարծես հայերի մոտ լինեի: Դե, առանց հարցնելու, թե որ ջինսն եմ ես հավանում, միանգամից տալիս էին ձեռքս և ուղարկում հանդերձարան: Ամենազարմանալին էլ այն էր, որ հենց դուրս էի գալիս հանդերձարանից, այդ ադրբեջանցի «ձյաձան» ասում էր.

-Շատ լավ ա…

Ամբողջ ընթացքում մտածում էի, որ երկու ժողովուրդների մեջ ընդհանրապես թշնամանք չկա, ինչպես Ժորան էր նշել իր նյութերից մեկում՝ պատերազմ ոչ ոք չի ուզում, ամեն ինչ «վերևներն» են անում:

Հ.Գ. Հենց իրենցից էլ գնեցի ջինսս ու ոչ մի վայրկյան չմտածեցի, որ սխալ եմ արել…