-Ո՜ւֆ, Ան, ես չեմ հասկանում, թե ինչ ես գտել այդ լրագրության մեջ: «Մանանա»-ն էլ քեզ լրիվ շեղեց: Երբ հարցնում ենք` կամ լուսանկարչության ես, կամ նյութ ես գրում, ինչ էլ հավես ունես: Այդքան մասնագիտություններից ինչ ընտրեցիր…
Վերջերս այս նախադասությունը լսում եմ ամենահաճախը:
Նախ սկսեմ «Մանանա» կենտրոնից: Հավատացեք, եթե չլիներ այն իմ կյանքում, միգուցե ես հիմա ինչ-որ անհետաքրքիր դասախոսություն էի լսում, որի մեջ կփորձեի գոնե մի փոքր իմաստ գտնել, ինչը համոզված եմ, որ չէր ստացվի: Իսկ հիմա ես սկսել եմ ամեն ինչում իմաստ տեսնել, և այդ ամենը լուսանկարել, հետո գրել նյութ, որպեսզի բոլորը տեսնեն և իմանան այն ամենի մասին, ինչը որ ես տեսել և մտածել եմ:
Մինչ «17.am»-ին թղթակցելը, լուսանկարչությամբ այդքան էլ հետաքրքրված չէի, իսկ հիմա մասնակցում եմ լուսանկարչական մրցույթների: Վերջերս մտերիմ ընկերս ինձ ուղարկեց մի մրցույթի մասին տեղեկություն: Որոշեցի մասնակցել: Այն կազմակերպված էր «Սևազգեստ կանայք, Հայաստան» կազմակերպության կողմից և վերնագրված էր՝ «Վերամիավորելով խաղաղությունը»: Պետք է ներկայացնեինք կնոջ դերը խաղաղության կառուցման գործում: Մասնակցեցի «17.am»-ի հետ ունեցած ֆոտոարշավներից մեկի ժամանակ արված լուսանկարով: Լուսանկարս ընտրվեց, և ի ուրախություն ինձ, հասավ եզրափակիչ փուլ: Նկարս մասնակցեց կազմակերպված ցուցահանդեսին, որը ինձ համար անսահման մեծ ուրախության առիթ էր և առաջին քայլ:
Երբ դպորցում իմացան իմ այս հաջողության մասին, առաջարկեցին սեմինար անցկացնել լուսանկարչության մասին: Պատկերացնո՞ւմ եք իմ ուրախության չափը, փաստորեն ես արդեն կարող եմ իմ գիտելիքներով կիսվել հասակակիցներիս հետ:
Եվ այս ամենի համար ես միայն շնորհակալ եմ իմ «Մանանա»-յին, հպարտ եմ, որ այս մեծ ընտանիքի մի անդամն եմ: