Թե երազ ես դու,
Թույլ տուր երազեմ քեզ,
Որ երազանքս կիսատ չմնա։
Թե իրական ես դու,
Թույլ տուր, որ դիպչեմ քեզ,
Որ իրականը պատրանք չթվա։
Թե մեղեդի ես դու,
Թույլ տուր նվագեմ քեզ,
Որ նոտաներս աներգ չմնան։
Ու թե գիրք ես դու,
Թույլ տուր, որ գրեմ քեզ,
Որ իմ տառերը անտեր չմնան։
Ո՞վ ես դու՝ ասա,
Գուցե դու գիտես, թե ով է ապրում
քո կիսամաշված դիմակի ներսում…
Գուցե բառերն իմ աղքատ են այնքան,
Որ չեն համոզում պատասխանել
այսքան ժամանակ ինձ տանջող հարցին.
«Ո՞վ ես դու…»