-Թոռներ ջա՛ն, հլը էկեք։
-Էկանք, պապի ջան, ասա, լսում ենք։
-Ուրեմն, այ սենց, որ ձեզ տեսնում եմ, ուզում եմ կենաց խմել իմ թոռների միասնության համար։
-Հա, պապի ջա՛ն, անուշ ըլնի։
-Դե, էկեք՝ մի պատմություն պատմեմ միասնության մասին։
Երկու ընկեր քայլում են, ու մի ուրիշը գալիս, խփում ա ընկերներից մեկի փորին: Էս տղեն ասում ա՝ վա՜խ, մեջքս: Մի հատ էլ ա խփում փորին, էլի ասում ա՝ վա՜խ մեջքս։ Հետո, որ էդ խփողը գնում ա, էս ընկերը ասում ա, թե՝ քո մեջքին էին խփում, ինչի՞ էիր ասում՝ վախ մեջքս։ Էս տղեն էլ ասում ա. «Որ ես մեջք ունենայի, իմ փորին խփող չէր լինի»։
Բա, թոռներս, նենց ապրեք, որ ոչ մեկի ձեռքը ձեր փորին չհասնի։
Թոռներից մեկն էլ ես էի, ու էս պատմությունը շատ դուր եկավ ինձ, ասացի՝ ձեզ էլ պատմեմ: