Դեռ սեպտեմբերից սպասում էինք պատանի քիմիկոսների համահայկական 2016 թվականի մրցաշարին: Քիմիայի ուսուցչի` «Երեխեք, պատանի քիմիկոսի համար թիմ պիտի կազմենք» արտահայտությունը ուրախացրեց բոլորիս: Նոր թիմ էինք կազմում, սակայն թիմի անվանումը այդպես էլ մնաց նույնը՝ «Win» (հաղթանակ):
Եվ վերջապես եկավ այդ երկար սպասված օրը՝ 2016 թվական, նոյեմբերի 26: Պատանի քիմիկոսների մի մեծ բանակ «բռնագրավել» էր ԱՅԲ դպրոցի ֆիզկուլտուրայի դահլիճը: Ու գրեթե բոլոր 45 թիմերի անդամների աչքերում երևում էր այն վախը, որ իրենից է կախված թիմի կիսաեզրափակիչ փուլ անցնելը, այն զգացումը, որ յուրաքանչյուրի թիմը կարող է ճանաչվել 2017 թվականի պատանի քիմիկոսների հաղթող:
Դե, բնականաբար, մինչև թեստերի լրացումն սկսելը դահլիճում աղմուկ կար, իսկ աշխատանքները սկսելուն պես լռություն տիրեց այդ հսկայական դահլիճում: Յուրաքանչյուր թիմ աշխատում էր ծայրաստիճան լռությամբ, իսկ այդ 1 ժամը անցավ 1 րոպեի նման, ինչը չէի ասի հաջորդ 2 ժամվա մասին, երբ սպասում էինք ստուգման արդյունքներին: 2 ժամ, որի ընթացքում բոլոր մասնակիցները իրենց ուսուցիչների հետ միասին անթիվ զգացումներ ունեցան: Բոլորի հայացքում արտացոլվում էր սպասումը, վախը ու հաջորդ փուլ անցնելու հույսը: Այդ ամենը, միախառնվելով իրար, վերածվում էին բակում առաջացած անհանգիստ շարժի:
Եվ վերջապես 2 օր թվացող 2 ժամից հետո սկսեցին հայտարարել արդյունքները, իսկ այդ ժամանակ չէիր նկատի մի թիմ, որը նստած լիներ իր տեղում: Բոլորը, անհամբերությամբ ոտքի կանգնած, սպասում էին իրենց թիմի արդյունքներին, երբ հայտարարվեց, որ 1-ին և 2-րդ հորիզոնականի թիմերի միջև եղած տարբերությունը 8 միավոր է, իսկ մյուս թիմերի միջև տարբերությունը շատ քիչ է: Կարծես ողջ դահլիճում լսվեց այդ բարի շշուկը.
-Հա, դե Վանաձորի «Էվրիկան» է, էլի:
Ու այդպես էլ եղավ: Վանաձորի «Էվրիկան» կարծես ցուցանիշ է դարձել: Եվ ահա ժյուրիի վերջնական որոշմամբ կիսաեզրափակիչ են անցնում 45-ից 11-ը: Եվ վերջապես մեր թիմի՝ «Win»-ի բոլոր անդամների ու մարզչի զգացողությունները ժայթքեցին, երբ 5-րդ հորիզոնականում հնչեց՝ Աբովյանի «Win»:
Հիմա պետք է նախապատրաստվել կիսաեզրափակչին:
Լուսանկարները՝ «Այբ մրցույթներ» էջից