Մանկավարժական համալսարանում դասապրոցեսն իրականացվում է Classroom հավելվածի միջոցով և օգնությամբ: Այդ հավելվածի դեմ կան բազմաթիվ բացասական տրամադրված ուսանողներ, որոնց մի մասի բողոքը սահիկահանդեսների անընդհատ պահանջն է, ոմանցը` գնահատվող առաջադրանքները, ոմանք էլ հետ չմնալու համար հետևում են շատերի օրինակին ու ուղղակի դժգոհ են ամեն ինչից:

Ինձ համար այն ձևական բնույթ է կրում, միաժամանակ ունեմ և դրական, և բացասական կարծիք հավելվածի վերաբերյալ: Վերջինիս միջոցով կապ կարող ենք հաստատել դասախոսի հետ, օրվա ամեն պահի կարող ենք մուտք գործել, տեսնել հաջորդ դասախոսության նյութը, կամ թե սեմինարին որ թեմաներն ենք պատասխանելու: Ինձ համար մի քիչ տրամաբանական չէ այն, որ դասախոսը կարող է վաղվա սեմինարի նյութը տեղադրել գիշերը 2-ից հետո, կամ առավոտյան 7-8-ը, ինչը ես տեսնում եմ առավոտյան 8-ին: Կամ տեղադրել գնահատվող բավականին բարդ առաջադրանք միջանկյալներից մոտ 2 շաբաթ առաջ, ու վերջնաժամկետը՝ նախքան միջանկյալները: Ինձ համար դժվար է լինում միաժամանակ պատրաստվել միջանկյալներին ու կատարել բավականին ժամանակատար առաջադրանք:

Հիմա մենք լսարաններում ոչ մի դասախոսության նյութ չենք գրում, նախքան այդ դասը տվյալ նյութն արդեն տեղադրված է լինում մեր էջում: Հաշված ուսանողներ են, որ նյութերը կարդում են, սովորում: Շատերն ասում են, որ հիմա երիտասարդությունը գիրք չի կարդում: Ես համամիտ եմ, իհարկե, կան բացառություններ, օրինակ՝ որևէ թեմայով ռեֆերատ կամ որևէ այլ բան գրելիս նյութերը, կարելի է ասել, դասախոսները տրամադրում են, կամ տրամադրել են անցած դասախոսությունների մեջ, բայց միևնույնն է, կան ուսանողներ, ովքեր պատճառաբանում են, թե նյութ չեն գտնում: Եթե թեման տային ու ասեին՝ գնա որտեղից ուզում ես՝ գտիր և գրիր, հաստատ կգտնեին ու կգրեին, ու հավատացեք, թեկուզ միայն գրադարաններում այդ փնտրտուքների ժամանակ այնքան գիտելիք ձեռք կբերեին, որ իրենք էլ կզարմանային:

Ուզում եմ ասել, որ ոչ մեր ժամանակներում մեզնից մեծերը այդպես սովորելով է, որ նույնիսկ 5-րդ դասարանում անցած բանաստեղծությունները հիշում են: Հիմա համացանցով կարող ես գտնել շատ նյութեր, բայց այն, ինչ ուսանողին է պետք, միայն ճիշտ գրականության մեջ է: Չեմ ուզում ասածիս հակասել, կդառնա բանավեճ ինքս ինձ հետ, բայց պետք է գրքի երկու էջն էլ կարդալ:

Ես կուզեի ապրել այնպիսի ժամանակներում, որ թեկուզ ստիպված, բայց ամեն գնով գտնեի այն, ինչ ինձ պետք է, ոչ թե պատրաստի տրամադրվեր, որ հեշտ, ուղղակի «copy-paste» անեի, անցներ գնար: Բայց չգիտեմ՝ ապրելով նման կերպ՝ արդյո՞ք կդիմանայի ինձնից մեծերի ժամանակներում…