Exploring the world through the lens of camera ծրագրի շրջանակներում

Հարցազրույց արզականցի Զավեն և Հենրիկ պապիկների հետ

-Մի քիչ կպատմե՞ք ձեր մասին։

-Թոշակառու մարդ ենք, թոռներին ենք խաղցընըմ, թոռների համար ձմեռվա կեր ենք դըզըմ։

-Սիրո՞ւմ եք Արզականը։

-Հա, բա մեր ծննդավայրն ա, ստեղ ծնվել ենք, ստեղ էլ կմեռնենք։ Էլ ո՞ւր էթանք էս հասակին, էթալու տեղ չկա, մի տեղ կա, էն էլ չենք էթալու՝տանելու են։

-Ի՞նչ նպատակներ եք ունեցել, երբ երիտասարդ էիք։

-Չհասկացանք, ջահելությունը էկավ անցավ, կորավ։ Մտածում էինք՝ միշտ տենց լեն ու բոլ պիտի լինի էս աշխարհը։ Ուզել ենք շոֆեր դառնանք, տրակտորիստ դառնանք՝ դառել ենք, սովետի վախտն էր։

-Իսկ ի՞նչ եք կարծում, հիմա՞ է լավ, թե՞ սովետի ժամանակ։

-Իհարկե սովետի ժամանակ։ Ամենակարևորը աշխատանքի տեղ կար, տնից բոլորս աշխատում էինք, աշխատանք կար, ապրուստ կար, ապահովված էինք։ Աշխարհի ծերը էթում էինք, գիտեինք, որ պետությունը մեզի պաշտպանըմ էր։

-Անգամ հեղափոխությունից հետո՞։

-Դե տեսնանք, էլ առաջվա ջահելը չենք, որ հետաքրքրվենք ու խառնվենք էդ գործերին։ Տարբերություն կա, լավ կլինի հաստատ։

-Իսկ երիտասարդության մասին ի՞նչ եք մտածում։

-Ոսկի երիտասարդություն ա մեր երիտասարդությունը։ Բա գյուղում էլ ցույցեր արեցին, առավոտից Երևանում էին լինում, մասնակցում էին ցույցերին։

-Տեղեկացանք նաև, որ ունեք նոր գյուղապետ, լա՞վ եք արդյոք տրամադրված։

-Շատ լավ ենք տրամադրված։ Հին գյուղապետը հանրապետական էր, 6 միլիոն դրամը, որ պետք ա փոխհատուցեր գյուղացիներին կարկուտի պատճառած վնասների համար, բաժանեց բարեկամներին։

-Փաստորեն դրա համա՞ր հեռացրեցին։

-Ինքը փախավ, է, չհեռացրին։

-Ձեր այգին մշակու՞մ եք։

Հենրիկ պապիկը լուռ էր, բայց Զավեն պապիկը արագ վրա բերեց.

-Հա, բա ինչ եմ անում: Ի՞նչ անենք, որ 91 տարեկան եմ։ Կով էլ ունեմ, հենա, արածում են: Այգի եմ մշակում երեխեքիս ու թոռներիս համար։

-Արտագաղթի մասին ի՞նչ կասեք։

-Արտագաղթը շատ ա, գյուղում մի թաղամաս համարյա դատարկված ա։ Հենա՝ թոռս էլ 30 տարեկան ա, չի ամուսնանում: Ասում ա՝ գնում եմ Իսպանիա։ Ասում եմ, այ տղա, ամուսնացի՛, բայց լսող չկա։ Տենց բաներ, բալա ջան։

Հարցազրույցը վարեցին՝ Սոնա Զաքարյանն ու Ինեսա Զոհրաբյանը