Փետրվարի 7-ին՝ ժամը 12.00, Ս. Սարգիս զորավարի տոնի առթիվ Գ. Սունդուկյանի անվան թատրոնի ճեմասրահում մեկնարկեց ՀՀ մշակույթի նախարարության հայտարարած նկարչական մրցույթը: Մասնակիցները երեք օրերի ընթացքում հենց թատրոնի ճեմասրահում ստեղծագործում են՝ Ս. Սարգսի տոնի մոտիվներով: Մասնակցության հայտ էր ներկայացրել 35 նկարիչ: 

 

-Բարև Ձեզ: Ներկայացեք խնդրեմ: Ինչպե՞ս եք իմացել միջոցառման մասին և ի՞նչ եք որոշել նկարել այս մրցույթի ժամանակ:

-Մխիթարյան Սիրանույշ: Սովորում եմ Երևանի թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտի բեմանկարչության բաժնում: Միջոցառման մասին իմացել եմ Մշակույթի նախարարության ֆեյսբուքյան էջից ու ցանկություն է առաջացել, որ մասնակցեմ:

Պատկերել եմ Սուրբ Սարգսին: Կարծում եմ,որ նա հենց այնպիսին էր, ինչպիսին իմ նկարում է: Տոնի հետ կապված որևէ այլ խորհրդանիշ նկարելու փոխարեն ես հենց իրեն եմ նկարել, քանի որ կերպարն ինձ համար ինքնին ոգեշնչող է:

-Տարիքային սահմանափակում կա՞ մրցույթում:

-Մասնակցել կարող են տասնյոթից երեսունհինգ տարեկան բոլոր ցանկացողները:

Մոտենում ենք մեկ այլ մասնակցի:

-Բաղդասարյան Լուսինե: Սովորել եմ Խ.Աբովյանի անվան մանկավարժական համալսարանի կերպարվեստ և գծագրություն բաժնում:

Սուրբ Սարգիսը սիրո բարեխոսն է: Տոնը իրենով խորհրդանշում է սերը, իսկ իմ նկարում ամբողջովին սեր է: Կին ու տղամարդ՝ մեջք մեջքի: Դե, ով ինչպես կհասկանա…

Մոտենում ենք Լիլյա Պետրոսյանին: Լիլյան Ավետ Տերտերյանի անվան արվեստի դպրոցի ուսանող է:

-Լիլյա, Ձեր նկարը փոքր-ինչ տարբերվում է մյուսներից: Կմեկնաբանե՞ք:

-Իմ նկարը մի քիչ ոչ ստանդարտ է: Այն պլաստիլինով եմ արել: Նկարում ընդհանրապես ընտանիքի գաղափարն է՝ հայրը, մայրը ու երեխան: Նկարը և՛ կապված է Սուրբ Սարգսի տոնի, և՛ ընտանիքի միասնության ու սիրո հետ:

Մենք երկար ժամանակ շրջում էինք ճեմասրահում, մոտենում նկարող երիտասարդներին, աշխատում էինք մեր զրույցով չշեղել նրանց, դիտում էինք նկարները, լուսանկարում:

Թեև դրսում ցուրտ ձմեռ էր, բայց ճեմասրահում ասես արդեն գարուն լիներ, գույների հրավառություն և իսկապես Սիրո բարեխոս Սուրբ Սարգսի տոնին վայել ջերմություն: