Լուսանկարը՝ Լենա Խաչատրյանի

Ես Խաչատրյան Լենան եմ: Շատ սովորական մի 6-րդ դասարանցի աղջիկ: Բայց ես ապրում եմ ոչ սովորական Արթիկ քաղաքում: Իմ քաղաքը հայտնի է իր վարդագույն տուֆով: Կարելի է ասել, մեր տուֆի շնորհիվ է Երևանը վարդագույն Երևան: Տուֆ քարի պաշարները մեր քաղաքում հայտնագործել և ուսումնասիրել է երկրաբան Ֆրիդրիխ Աբիխը: Արթիկ անվանումը շատ հին ծագում ունի, և տարբեր աղբյուրներում մեկնաբանվում է տարբեր կերպ: Գրականության մեջ հանդիպում է նաև Յարդկ, Արդիք ձևերով: Ըստ որոշ վերծանումների, մեկնաբանվում է նաև որպես «դիքի վրա ապրող արիներ»: Հետագայում հնչյունափոխվել է և ստացել Արթիկ անվանումը: Այն հին բնակատեղի է: Այդ են վկայում Լմբատավանքի համալիրից պահպանված Ս. Ստեփանոս Նախավկայի եկեղեցին` VI – VII դար, Ս. Գրիգոր Լուսավորչի կիսավեր եկեղեցին`  IV – V դար: Այն որպես բնակատեղի վերածնվել է 1828-1830 թթ: Այստեղ ապրում են Էրզրումի Կան գյուղաքաղաքից և Ղարս քաղաքից եկած հայերի սերունդները: Ըստ վերջին մարդահամարի, Արթիկ քաղաքն ունի շուրջ 20 000 բնակիչ: Բնակիչները զբաղվում են տուֆի արդյունահանմամբ, առևտրով, արհեստներով և այլն: Արթիկը շատ հյուրընկալ քաղաք է: Մենք ունենք սոճու փոքրիկ անտառ, Լմբատավանքը իր չպեղված շրջակայքով և այլն: Լմբատավանքը ունի յուրահատուկ որմնանկարներ և 11 վերծանված արձանագրություն, որոնք պատմում են տարածաշրջանի մասին: Ես իմ քաղաքը  շատ եմ սիրում: Համեցեք իմ քաղաք, և ես ձեզ ցույց կտամ իմ քաղաքի հմայքները:

Լուսանկարը՝ Լենա Խաչատրյանի

Լուսանկարը՝ Լենա Խաչատրյանի

Լուսանկարը՝ Լենա Խաչատրյանի