Քուչակում այժմ բարբառով խոսում է միայն բնակչության փոքր մասը, այն էլ՝ ոչ միշտ։ Հիմնականում խոսում են «սովորական» հայերենով։ Երկար ժամանակ է՝ անընդհատ ուշադրությամբ լսում եմ գյուղացիների խոսակցությունները՝ փորձելով մի քանի բառ գտնել Քուչակի բարբառից։ Ամենահաճախ օգտագործվողը «մկա»-ն է, որը նշանակում է՝ «հիմա»։ Հաճախ լսում եմ․ «Քեզ եմ սպասում, արի մկա գնանք» կամ, օրինակ․ «Էս վի՞ աֆտոն ա», ինչը կարելի է թարգմանել․ «Սա ո՞ւմ մեքենան է»։ Կենցաղային խոսակցություններում հաճախ լսում եմ «թոնդիր» կամ «թունդիր», ինչը նշանակում է՝ թոնիր։
-Մաման որդե՞ ա։
-Հացատունը թոնդիրի մոտ հաց ա թխում։
«Որտեղ» բառին ասում են նաև «հուրդե»։
Ինադու- դիտմամբ
Փեդ- փայտ
Թինգնել- հենվել, թիկնել
Քելալ- քայլել
Փայնել- աղտոտել
Վեկալել- վերցնել
Կդրել- կտրել
Նաև մեծ ազդեցություն ունի մեր լեզվի վրա ռուսերենը։ Ամեն «խոպանչի» վերադառնալով իր հետ բերում է նոր բառեր։ Բայց կան նաև հնուց պահպանված բառեր։
Ցան- աթար
Տիլ, տլոտ- ցեխ, ցեխոտ
Հախպուր- աղբյուր
Զիբիլ-աղբ
Օխչար կամ օչխար- ոչխար
Կդե- փոքր էգ ոչխար
Մոզի- էգ հորթ
Այսքանով ավարտեմ, որովհետև՝ մկա տեղ պտի էթամ, շադ վռազն եմ։