Մեզ` 17-ի թղթակիցներիս, միշտ ասում են, որ անկեղծ գրենք: Եթե բարբառներ ունենք, մեր նյութերը համեմենք դրանցով, եթե հետաքրքիր մարդիկ կան շրջապատում` հարցազրույց վերցնենք նրանցից: Բայց այսօր այս կայքի մեկ այլ` տեղեկությունը առաջինը իմանալու առավելության մասին եմ ուզում խոսել:
Երեկ Բաղանիսի թղթակիցներից մեկը իր նյութում պատմում էր երեք զինակոչիկների, նրանց հետ կապված իրենց գյուղի գեղեցիկ ավանդույթի, ու զինկոմիսարիատի հետ կապված զավեշտալի դիպվածի մասին: Նյութը կարդացի կեսօրին:
Իսկ երեկոյան, երբ լուրերն էի դիտում, հանդիպեցի նույն Բաղանիսի երեք զինակոչիկների պատմությանը: Տանն էլ բարձր ձայնով, խոսքերս հպարտության կնիքով կնքած հայատարարում էի, որ այս ամենի մասին ես բոլորից մի քանի ժամ շուտ եմ իմացել: Մինչ հեռուստաընկերությունները կգնան, կնկարահանեն, կմշակեն նյութը, հետո էլ համապատասխան ժամին եթեր կտան, բոլոր մարզերում ցրված մեր թղթակիցները մի քանի րոպեում կտեղեկացնեն մեզ կատարված իրադարձությունների մասին:
Դե ինչ, մի զլացեք ու ամեն օր պարտաճանաչ կերպով կարդացեք այս կայքի նյութերը: Չէ որ տեղեկությունը առաջինն իմանալու հաճույքը ամեն օր չի տրվում:
