Ոչ մեկը ոչ մեկին պարտք չէ, հատկապես հայրենիքին։
Հայրենիքին պարտք չեն լինում: Հայրենիքը կողքի շենքի հարևան չէ, որ իրեն պարտք մնաս, ու նա քեզ ճնշի։
Հայրենիքի ու քո միջև եղած սերը պիտի առանց ավելորդությունների ու խոստումների լինի. վերացական մի զգացմունք, որը գնում ու գալիս է, բայց միշտ իրեն զգացնել է տալիս։
Որը գիշերները ճնշում ու ցանկանում է կոկորդդ պատռել, որին չես կարողանում զանգել, բայց զանգ ստանալ նրանից ցանկանում ես։
Հայրենիքին պարտք լինել նշանակում է` հայրենիքին արժեզրկել, դարձնել ոտքի տակի հող, ուրիշ ոչ մի բան։
Հայրենիքը հիմար բարեկամ չէ, որին մենակ գումարի կարիք զգալուց են հիշում, ով միայն գումարը ետ վերադարձնելու համար է զանգում։
Հայրենիքին միայն սեր տալ է պետք, ոչ թե սեր պարտք մնալ, հայրենիքը սուրբ «նիսյա»-ի տետր չունի, առավել ևս վարկային պատմություն։
Հայրենիքին պարտք չեն լինում, որովհետև դա հայրենիքի օրենքներում չկա։