Այսօր հյուր եմ Լոռու մարզի Վահագնի գյուղի բուժքույր Նազելի Կիրակոսյանին: Ծնվել և մեծացել է մեր գյուղում:

Մանկությունը հիշելիս հիշում է նաև մեծ Արհավիրքը` երկրաշարժը, որը մեծ հետք է թողել իր կյանքում: Գուցե նաև մարդկանց օգնելու որոշումն է դարձել պատճառը, որ դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել  է Վանաձորի բժշկական ուսումնարան։

Բժշկական ուսումնարանը ավարտելուց հետո Վահագանիի առողջական կենտրոնում ընդունվել  է աշխատանքի որպես մանկական բուժքույր։ Աշխատանքի դժվարությունը  կայանում է միայն նրանում, որ Վահագնի առողջական կենտրոնը սպասարկում է  յոթ գյուղի։  Չնայած  ծանրաբեռնված լինելուն, աշխատանքի ավարտից հետո ևս աշխատում է, բժշկական օգնություն է ցուցաբերում համագյուղացիներին` փորձելով համատեղել աշխատանքը և գյուղացիներին օգնելը։

Ինչպես համագյուղացիներն են նշում, Նազելին շատ հայրենասեր է, սիրում է իր գյուղը, նվիրվում մարդկանց, կիսում բոլորի խնդիրները և իր հնարավորության սահմաններում փորձում է անել առավելագույնը համագյուղացիներին օգտակար լինելու համար։

Համագյուղացիներից մեկը ժպիտով պատմում է.

-Ինչպես Նազելին է սիրում ասել. «Պետք է հիվանդին առողջացնել, իսկ առողջին էլ առողջ պահել»։

Կյանքում  հանդիպել է ամենաբարդ դժվարություններից մեկին` առողջական խնդրին, սակայն ընտանիքի հետ համատեղ կարծում է, որ այս դժվարությունը ևս հաղթահարել է։

-Կյանքում բոլոր դժվարություները հաղթահարելի են, եթե կարողանաս քո մեջ ուժ գտնես և պայքարելու ձգտում։

Լուսանկարչուհի Անուշ Մուրադյանը ծնվել է 2000 թ.-ի մայիսի 25-ին Ստեփանավան քաղաքում։

Որոշ հանգամանքների բերումով ընտանիքի հետ տեղափոխվել է Լեհաստանի Լուկով քաղաք։ Սակայն 2006 թ.-ին հայկական կրթություն ստանալու նպատակով վերադարձել են Հայաստան։

«Եթե հնարավորություն ունենայի մեկ լուսանկարով փոխել կյանքիս դրվագներից մեկը, երևի դա Լեհաստանից վերադառնալը կլիներ։ Կցանկանայի մնալ այնտեղ և լուսանկարել այն վայրերը, որտեղ ինձ են լուսանկարել։ Մանուկ հասակում շատ հանգիստ երեխա եմ եղել, ավելի շատ վախեցել եմ կենդանիներից, ուժեղ քամուց։ Շփումը արտաքին աշխարհի հետ դժվար էր ինձ համար, հետո ժամանակի ընթացքում սկսեցի ավելի շատ շփվել մարդկանց հետ»։

14 տարեկանից սկսել է հետաքրքրվել լուսանկարներով, հետևել տարբեր լուսանկարիչների աշխատանքներին, սովորել, թե ինչպես են լուսանկարում, 16 տարեկանում սկսել է լուսանկարել բնություն։ Փոքր-ինչ ծիծաղելով պատմում է. «Սկզբում ամաչում էի մարդկանց լուսանկարել, հիմնականում լուսանկարում էի բնությունը։ Բնությունը հանգիստ է, քեզ չի ասում՝ մի նկարի, իսկ մարդիկ մի քիչ լավ չէին ընդունում, հատկապես, երբ չունես տեսախցիկ։ Լուսանկարչի համար անպայման չէ տեսախացիկով լուսանկարել, որ գեղեցիկ լուսանկար լինի, լուսանկարիչը կարող է հեռախոսով էլ գեղեցիկ ու հետաքրքիր նկար ստանալ»։

2017 թվականին ընդունվում է Վանաձորի պետական համասարանի լրագրության բաժին, որտեղ սկսում է ավելի շատ հետաքրքրվել ֆոտոլրագրությամբ։

Սկզբնական շրջանում լուսանկարելն Անուշի համար հոբբի էր, սակայն ժամանակի ընթացքում դառնում է սիրելի զբաղմունք, աշխատանք։ Հիմնականում լուսանկարում և պատկերում է սև և սպիտակ գույներով, այս գույների մեջ էլ ավելի գեղեցիկ են երևում վառ պատկերները։ Անուշ Մուրադյանի խոսքով՝ լուսանկարները կարող են պատմել մարդու բնավորության, սիրելի գույների, զբաղմունքի մասին, լուսանկարելու ժամանակ պետք է ժպտալ ոչ արհեստականորեն, այլ հիշել կյանքի որևէ դրվագ, որը կփայլեցնի և՛ աչքերը, և՛ հոգին:

Լուսանկարիչը միշտ պետք է ունենա լուսանկարչական ապարատ։ «Պետք է միշտ լուսանկարչի աչքը միացված լինի. այն, ինչ ուրիշների համար սովորական է, լուսանկարչի համար կարող է դառնալ յուրահատուկ օբյեկտ»։

Հետաքրքիր դեպքեր հիշում է․

-Երբ 12-րդ դպրոցի լուսամուտներն էի լուսանկարում, տնօրենը դուրս եկավ և բարկացավ։ Այդ ժամանակ դեռ անփորձ էի և փոքր-ինչ նեղվել էի։

Երազում է բացօթյա ցուցահանդես ունենալ Վան Գոգի թանգարանի դիմաց, որպեսզի յուրաքանչյուր մարդ առանց սահմանափակումների ցանկացած ժամի կարողանա դիտել և վայելել լուսանկարները։ «Լուսանկարները ավելի ազատ են․ չեմ ուզում դրանք սահմանափակել ցուցասրահի պատերի ներսում»։

Լուսանկարները պատմում են իրականությունը։

Լուսանկարների միջոցով ավելի հեշտ է ցույց տալ մարդկանց էմոցիաները։

Կյանքը կանգնում է լուսանկարչի մեկ լուսանկարում։

Յուրաքանչյուր լուսանկար ունի իր պատմությունը:

Գեղեցիկ լուսանկարներ ունենալու համար պետք է ժպտալ աչքերով, հոգով, որպեսզի իրական լուսանկար ստացվի։

Լոռու մարզի Վահագնի գյուղը մեկն էր այն բնակատեղիներից, որտեղ հաճախակի են վայրի կենդանիների՝ գայլերի, աղվեսների հարձակումները։ Շուրջ 1247 բնակիչ ունեցող գյուղի տնային տնտեսությունների եկամտի հիմնական աղբյուրները անասնապահությունը, մեղվապահությունն ու այգեգործությունն են։ Նախկինում չլուսավորված փողոցների պատճառով երեկոյան ժամերին վայրի կենդանիները գյուղ էին մտնում, վնասում էին տնամերձ այգիները, ցանքատարածությունները, մեղվի փեթակները, հոշոտում ոչխարներին:

Ինչպես Հայաստանի մի շարք գյուղերում, այստեղ ևս խորհրդային հասարակարգի փլուզումից հետո արտաքին լուսավորության քայքայված ենթակառուցվածքներ են եղել։ Գյուղի բյուջեն չի բավականացրել խնդիրը լուծելու համար: Վահագնի գյուղում օգոստոսի 25-ին տեղադրվել են գիշերային լուսավորության սարքեր, որոնք շահագործման են հանձնվել: Այժմ լուսավորվում են Վահագնի գյուղի կենտրոնական փողոցները։

Վահագնիի համայնքապետ Սուրեն Կոստանդյանը ներկայացրեց, թե ինչպես են իրականացվել գյուղի լուսավորման աշխատանքները.

-Ներկայիս գյուղային լուսավորությունը շահագործվում և սպասարկվում է համայնքպետարանի կողմից։ Այժմ լուսավորությունը կատարվել է նոր տեխնոլոգիաների ներդրման միջոցով, որոնք կրճատել են էներգիայի սպառումը, ինչպես նաև սպասարկման աշխատանքները: Գյուղապետարանը դիտարկել է երկարաժամկետ հանրային ծառայությունների պայմանագրով մասնավոր ընկերության վարձակալումը՝ իր գյուղի լույսերի շահագործման համար, որը գյուղապետարանին հնարավորություն տվեց բարձրացնել գյուղային լուսավորության որակը՝ ավելի քիչ անսարքությունների, ավելի լավ լուսավորության և ավելի մեծ էներգիայի խնայողության հաշվին: Բնակավայրերում արտաքին լուսավորության էներգախնայող համակարգի ներդրումը միտված է կրճատելու համայնքային ծախսերը և աշխուժացնելու գյուղի կյանքը:

Բնապահպանական և էներգախնայող LED համակարգերի շահագործումը տնտեսապես արդյունավետ է բյուջետային համեստ միջոցներ ունեցող գյուղերի համար: Այսպիսի համակարգի օգտագործումը 80 տոկոսով կնվազեցնի էներգիայի ծախսը՝ թեթևացնելով գյուղի ֆինանսական բեռը:

Լուսարձակներն ամռանը գյուղի փողոցները կլուսավորեն 20:00-ից մինչև 1:30-ը, իսկ ձմռանը՝ 19:00-ից մինչև 1:30-ը: Տոնական օրերին լուսավորություն կապահովվի ամբողջ գիշեր:

Լուսանկարը` Արևիկ Սարգսյանի

Հոկտեմբերի 21-ին Հայաստանի մի շարք համայնքներում անցկացվում էին ՏԻՄ (Տեղական ինքնակառավարման մարմիններ) ընտրություններ։ Լոռու մարզի Վահագնի գյուղում ևս ընտրություններ էին։

Գյուղապետի թեկնածուներ էին` Մերի Մուրադյանը, aԿառլեն Օհանյանը,

Սուրեն Կոստանդյանը, Սուրեն Վարդումյանը, Լևոն Օհանյանը:

Գյուղում տեղի է  ունեցել նախընտրական քարոզաշարվ, որով թեկնածուները  գյուղացիներին տեղեկացրել  են իրեց ծրագրերի մասին:

Նրանք նշեցին, որ այս ընտրություները տարբերվում են մնացած ընտրություններից թե՛ ազնվության, թե՛ անկողմնակալության և թե՛ գյուղացիների հետաքրքրվածության առումով:

Թեկնածուներից խոսեցինք գյուղապետի պաշտոնակատարի` Կառլեն  Օհանյանի հետ, որը նշեց, որ կան խնդրներ, որոնք այս 4-5 ամսվա ընթացում լուծվել են։ Գյուղում տեղադրվել են լուսավորման համակարգեր, ասֆալտապատ ճանապարհները վերանորոգվել են, վերանորոգվել է նաև ոռոգման համակարգը։ Նա հավելեց նաև, որ գյուղում կան բազմաթիվ խնդիրներ որոնք դեռ լուծման կարիք ունեն:

-Այդ իսկ պատճառով ընտրություններին ներկայացրել եմ իմ թեկնածությունը` ցանկանալով սկսած  աշխատանքները ավարտին հասցնել և գյուղի համար էլ ավելի բարեկարգ կյանք ապահովել,-ասաց նա:

Հարցազրույց ունեցանք նաև Մերի Մուրադյանի հետ, որը նույնպես ներկայացրեց իր նախընտրական ծրագիրը. հողատարածքների վերականգնում և օգտագործում, անասնաբուժական կենտրոնի ստեղծում, հուշարձանի և եկեղեցու  վերանորոգում:

Նաև խոսեցինք Լևոն Օհանյանի հետ: Համայնքապետի այս թեկնածուն նշեց, որ ընտրվելու դեպքում առաջինը կլուծի ասֆալտապատման խնդիրը, կստեղծի աշխատատեղեր: Գյուղում անցկացվեցին նաև հարցումներ:

Հարցման արդյունքում պարզ դարձավ, որ գյուղացիների 50%-ը  հստակ որոշել են իրենց ձայնը տալ և քվեարկել Սուրեն Կոստանդյանի օգտին։

Բնակչության 45%-ը` Կառլեն  Օհանյանի օգտին:

Գյուղացիների կարծիքով  այս ընտրությունները շատ բարդ են  լինելու, քանի որ բոլոր թեկնածուները հավասարազոր են և շատ բանիմաց։

Հիշեցնեք, որ` ընտրությունների արդյունքները ամփոփվեցին հոկտեմբերի 21-ին ժամը 21:00-ին:

Սուրեն Կոստանդյանը 299 ձայնով ընտրվել է Լոռու մարզի Վահագնի համայնքի ղեկավար։

Ընտրությանը մասնակցել են 536 ընտրող, որոնցից 299 ձայնը Սուրեն Կոստանդյանի օգտին էր։

Համայնքապետի մյուս թեկնածուները ստացել են հետևյալ քվեները՝ Կառլեն Օհանյան` 133, Լևոն Օհանյան` 73, Մերի Մուրադյան` 9, Սուրեն Վարդումյան` 10։

Անվավեր է համարվել 12 քվեաթերթիկ: