Այլևս մի թվա

Շշնջա ականջիս

բառերն այն,

որ ամենաշատն եմ

ուզում լսել,

Ու ինձ կթվա, թե

ամենաբարձր ձայնով հնչում է

երջանկության տավիղը։

Խոսիր ինձ հետ

ամենասովորական բաներից.

Ինձ կթվա, թե

օդում հյուսվում են

ամենասիրուն պոեմները։

Անցիր կողքով իմ

ու հայացքով դիպիր դեմքիս.

Ես կկարծեմ, թե

քնքշության տաք

քամիներն են

փարվել ինձ։

Մոտեցիր ինձ դանդաղ

ու արագ հեռացիր,

Որ կարծեմ, թե ժամանակը

ծոր է տալիս

քո ներկայությունից։

Մեկնիր ձեռքդ

ու հանիր ինձ անհուսության անկումներց.

Ես կկարծեմ, թե ինձ մեկնվել է

կյանքի ալիքների փրկօղակը։

Երբեմն եղիր շուրջս

Ու թող, որ թվացյալ  չլինի

ինձնից դուրս

քեզ զգալը։

Այլեւս մի թվա,

պարզապես եղիր կողքիս։