Ինձ արդեն վաղուց ծանոթ փողոցներով ևս մեկ անգամ քայլում էի, ու եթե անկեղծ լինեմ, մի փոքր դանդաղ էի քայլում, որ կարոտս առնեմ։ Երևանին նույնիսկ Երևանում եմ կարոտում ու չեմ սիրում, երբ նրա շենքերին մի քիչ երկար են նայում ու նկարվում։
Դիմացովս էլ մարդ էր քայլում՝ լիքը տոպրակները երկու ձեռքով պահած, բայց հայ տղամարդու առեղծվածը այն է, որ թեկուզ ձեռքերը կտրես՝ ծխախոտը վառելու ու ծխելու հնար կգտնի։ Վերջում էլ ծխախոտը կգցի գետնին ու կշարունակի քայլերը։ Ոչ մի բան էլ չի եղել, հա ի՞նչ, եղածը մի ծխախոտ չի՞։

Երևանի համար շքամուտքում հարյուր հոգու հետ կռիվ անելուն նույնիսկ պատրաստ եմ։ Ինձ համար Երևանը կարծես անցյալում մնացած սիրելի լինի, ում հանդեպ զգացմունքները տարիների հետ չեն մարում, ընդդիմանում են ու բոցավառվում։

-Ներողություն,- ծխախոտի մնացորդը ձեռքիս դիմեցի դիմացիս տղամարդուն,- ձերն էր, երևի պատահաբար գցեցիք։
-Ինչ պատահաբար, այ քուրս։ Չե՞ս տենում՝ ձեռներս լիքն ա։

Արագ առաջ անցնելուց բացի ուրիշ բան չէի սպասում, այդ իսկ պատճառով էլ պատրաստ էի ուրիշի ծխախոտը ձեռքիս երեք կանգառ քայլելուն, մինչև աղբաման կգտնեի։

Երևանի հանդեպ միշտ մի տեսակ հիվանդագին սեր եմ զգացել, չեմ սիրել, երբ Երևանի մասին ուրիշ ինչ-որ մեկը աղքատ տողեր է գրել, կամ Երևանի տոնը ոչ երևանցին մեծ շուքով նշել։ Երևի ցնդաբանություն կհամարեք, բայց Երևանում սիրահարվելը մի ուրիշ զգացմունք է։ Միգուցե ավելի շատ աղքատ ու հին շենքերին ես սիրահարվում, քան դիմացիդ մարդուն, իսկ հետո՝ տարիներ անց, հենց նույն աղքատ շենքերի մոտով անցնելիս հիշում ես Երևանի խառնված օդը, ոչ թե դիմացինիդ անհանգիստ հայացքը։ Երևանն ավելի շատ է անհանգստացել քո զգացմունքների ու անկանոն շարժումների համար, քան ինչ-որ մեկը երբևէ կանհանգստանա։

Կյանք ապրած ու կնճռոտված լամպերը քեզ մեղմ ժպտում են, ու եթե մի քիչ ուշադիր լսես, հաստատ կասեն․

-Ամեն ինչ լավ է լինելու։

Դե, իհարկե։ Մութ ու մռայլ քաղաքում միշտ ինչ-որ լավ դեպք կգտնես, ինչ-որ սիրո կամ տառապանքի պատմություն, եթե լավ ման գաս՝ անցած-գնացած ընկերություն էլ կգտնես։ Ժպիտներն ու արցունքներն անպակաս կլինեն, միայն թե լավ ման գաս։ Միայն թե ուշադիր լինես։ Միայն թե Երևանին սիրես։

Երևանում նույնիսկ ուրիշի ծխախոտի կեղտոտ մնացորդն է հարազատ դառնում, ու աղբամանը նետելու գործդ երեք կանգառից ավելի է բարդանում։

Մովսես գյուղի Սուրբ Աստվածածին եկեղեցում Ճրագալույցի պատարագ է:

Պատարագիչ քահանան` Տեր Աբել Քարդաշյանը:

Տոնի առթիվ համայնքը որոշել է ղափամա պատրաստել:

Կարծում եմ արդեն հասկացաք, որ շատ համեղ էր: