Լուսանկարը` Լիլիթ Ավետիսյանի
Անգեղակոթի հարավային մասում գտնվում է մի աղբյուր, որը կոչվում է «Նոյլու բուլաղ»: Պատմաբանները կարծում են, որ «նոյլու» բառը կապված է Նոյ նահապետի անվան հետ, իսկ «բուլաղը» պարսկերեն բառ է, նշանակում է աղբյուր, այսինքն՝ «Նոյյան աղբյուր»: Աղբյուրի ջուրն ունի յուրահատուկ համ և սառնություն: Այդ է պատճառը, որ տեղացիները ծարավը փորձում են հագեցնել հենց այս աղբյուրի ջրով:
Աղբյուրն ունի դարերի պատմություն: Գյուղում տարածված է մի ավանդություն. ասում են, իբրև հին ժամանակներում այդ ջրի ակունքում եղել են վիշապի արձանիկներ, որոնք ժողովրդի համար դարձել են պաշտամունքի առարկաներ: Երբ ջուրը կտրվում էր, մարդիկ մտածում էին, թե վիշապներն են զայրացել և ջուրը կտրել: Այդ պատճառով էլ պաշտում էին նրանց: Ամեն շաբաթ մենք երեխաներով գնում ենք աղբյուր, մաքրում ակունքը:
Իմ պապիկը շատ է սիրում այդ ջրի համն ու սառնությունը, քանի որ մանկուց այդ ջուրն է խմել և ուժ ու եռանդ ստացել հենց այդ ջրից: