Արտախլեզ

Լուսանկարը՝ Մարինե Նիկողոսյանի

Լուսանկարը՝ Մարինե Նիկողոսյանի

Նախորդ հոդվածներիցս մեկում անդրադարձել էի գյուղական ծանր աշխատանքներին, մասնավորապես՝ խոտհունձին։

Առաջներում այդ աշխատանքներն ավարտելուց հետո գյուղացիները մեծ խնջույքներ էին կազմակերպում և տոնում դրանց ավարտն ու երկար սպասված հանգիստը։ Այդ խնջույքներին մեր մեծերը տվել են «արտախլեզ» անվանումը։

Լուսանկարը՝ Մարինե Նիկողոսյանի

Լուսանկարը՝ Մարինե Նիկողոսյանի

Արտախլեզի մասին պատմում է մեր գյուղի տատիկներից մեկը.

«Առաջներում խոտքաղի ավարտից հետո գյուղացիներով հավաքվեինք գը մե աղբըրիմ մոտ, մեր մեջի ջոջը ոտի կկանգնիր ու կըսեր.

-Գյուղացինե՛ր ջան, եկուց արտախլեզ է, լա՜վ ականջ էրեք։

Էդ վախտ գյուղացիները հերթով ոտի կկանգնեին ու կըսեին, թե ով ինչ կրա բերե իրա հետ։ Եքսի օրը ուտելիքները շալակներիս կէրտայինք դաշտ, մեր որոշած տեղը կնստեինք ու արտախլեզ կենեինք՝ կուտեինք, կխմեինք, կշնորհավորեինք մեկս մեկիս ու Աստծուն էլ շնորհակալություն կհայտնեինք, օր վերջապես պրծանք էդ գործերից։ Արտախլեզ բառն էլ կնշանակե, օր արտերից եզներով բերքը խլեցինք, բերեցինք, հասցրեցինք մեր տները»։

Լուսանկարը՝ Մարինե Նիկողոսյանի

Լուսանկարը՝ Մարինե Նիկողոսյանի

Այժմ սակայն գյուղերում ոչ բոլորն են խնջույքներ կազմակերպում և տոնում, այդպես կոչված, արտախլեզը։

Մեր գյուղում բացի արտախլեզից մեկ ուրիշ հետաքրքիր միջոցառում էլ կա։ Երբ գյուղում կարտոֆիլի քանդման սեզոնը բացվում է, գրեթե բոլորի տնամերձներից ծուխ է բարձրանում։ Մարդիկ փուռ են վառել: Աթարի խորանարդիկներից փոքրիկ բուրգեր են պատրաստում և վառում այն, հետո միջին չափի կարտոֆիլներ են լցնում այդ բուրգի մեջ, իսկ վերջում բացում են կիսաքանդ բուրգը և հանում արդեն եփված և կրակից սևացած կարտոֆիլները, որոնք էլ համտեսում են հենց արտի մեջ։

Համեցե՛ք և համտեսեք ինքներդ։

Լուսանկարը՝ Մարինե Նիկողոսյանի

Լուսանկարը՝ Մարինե Նիկողոսյանի