Հոկտեմբերի 1-ը քաղաքիս օրն էր, ճիշտ է, ամեն տարի նույն օրն էլի է նշվում, բայց որ ղայդով կնշվի, ըդիկ փաստ է: Գյումրու հյուրընկալությունը բոլորին է հայտնի, ըմբես որ, դուք էլ մյուս տարի եկեք Գյումրի, որ ականատես եղնիք էդ ամեն ինչին:

Գյումրի՜ս, հրաշք քաղաք, մշակույթի քաղաք, վախտին զարգացած, պատվով ապրող, ղոնախ ընդունող ու տեղը տեղին ճամփու դնող քաղաք: Իսկ ժողովուրդդ՝ թասիբով ու նամուսով, լու՜ռ կսպասե, աշես՝ ինչի՞ կսպասե: Բայց զարմանալուն էն է, որ հույսով կսպասե՝ լավ ապագայի, կորցրածը հետ բերելու հույսով: Իսկ էդ լավ ապագան եթե մենք չկառուցենք, էլ ո՞վ բդի կառուցե՞: Արդեն մե պուճուր լույսիմ կետ կերևա, գուզեմ, որ էդ կետը մեծնա՜, մեծնա՜ ու ամբողջ քաղաքս ընդգրկե: Ու մե օրմ զարթնինք ու տեսնինք մաքուր, ուրախ ու առանց «դոմիկների» քաղաք: Ու ամեն տնից երգի ու ծիծաղի ձայներ լսենք ու լիաթոք ուրխնանք:

Ես շատ կսիրեմ Գյումրիս ու քաղաքիս օրվա կապակցությամբ դուրս էի եկել քաղաքով զբոսնելու ու շատ ուրախացա, երբ տեսա կազմակերպված միջոցառումները:

Օրվա խորագիրն էր՝ «Իմ Հին ու Նոր Գյումրի»: Միջոցառումներից ամենաշատը ինձ դուր եկավ վերջերս վերանորոգված Ալեքսանդրովսկի ճեմափողոցում բացված ցուցահանդեսը, որի ժամանակ քաղաքի արհեստավորները ու արվեստագետները ցույց էին տալիս իրենց կատարած աշխատանքները: Մյուսների նման ես էլ հետաքրքրությամբ կնայեի կատարած աշխատանքներին ու հանկարծ հանդիպեցի ավագ ընկերներիցս Արսենին ու Գագիկին, ովքեր «Իմ ֆռռիկը» նախաձեռնության հեղինակներն են, ինչի մասին նախորդ հոդվածներից մեկում արդեն պատմել եմ: Բարևեցի, հարցրեցի, թե գործերը ինչպես են առաջ գնում, ֆռռիկով հետաքրքրվողների թիվը շատացե՞լ է: Իրենք էլ թե. «Նայե էն երեխեքին»: Նայեցի ու տեսա, որ ֆռռիկ կխաղան, բայց չֆայմա երեխեքին նկարեմ:  Հաջողություն սեցի ու շարժվա ուրիշ հետաքրքիր աշխատանքներ դիտելու:

Տեսա մյուս ընկերներիս՝ Մամիկոնին ու Լևոնին: Իրանք էլ իրանց աշխատանքները ցույց կուտային: Ըսեմ, որ շատ հետաքրքիր տղեք են՝ մե օրմ իրանց մասին անպայման կգրեմ: Իրանց հետ կխոսայի, մեկ էլ տեսա, որ դարբինները իրանց արհեստը ցույց կուտային: Էս անգամ ֆայմա, հարմար տեղ գտա, որ նկարեմ ու ձեզ էլ ցույց տամ:

Դե, իրենք վերջացրեցին, ես էլ որոշեցի մի փոքր էլ քաղաքով շրջեմ ու վերադառնամ տուն:

Օրվա վերջում Վարդանանց հրապարակում տեղի ունեցավ համերգ, որին մասնակցում էին ինչպես Գյումրիից, այնպես էլ ուրիշ տեղերից հրավիրված երգիչներ:

Տան ճանապարհին մտքիս մեջ տվի ու առա, ու եկա էն եզրահանգմանը, որ ուրախությունը ուրախություն կբերե, իսկ քաղաքիս համար ուրախություն է պետք: