anushik mkrtchyan

Իմ 17.am-ը 5 տարեկան է. Անուշիկ Մկրտչյան

Բարև։ Ես Անուշն եմ, ով արդեն երեք տարի թղթակցում է 17.am-ին։ Նույնիսկ օրն եմ հիշում (2016 թվական, մարտի 11-12)։ Կուզենայի ավելի շուտ ճանաչել 17-ին։ Ինչո՞ւ։ Ասեմ։ Ես միշտ ասել եմ, որ 17.am-ի շնորհիվ ես ձեռք եմ բերել շատ ընկերներ, որոնց մեծ մասը դարձել են ամենամոտն ու ամենահարազատները։ Ամենակարևորը, այն ինձ օգնել է ավելի լավ գրել, մտքերը ճիշտ շարադրել, չկաշկանդվել, խոսքը լսելի դարձնել։

17.am-ը, իրոք, բոլորիս առջև մեծ դռներ է բացել։ Այն մի ուրիշ աշխարհ է։ Գուցե այդ աշխարհի հրաշալիությունը լիարժեք միայն թղթակիցները հասկանան, բայց դա այդպես է։ Ես սիրում եմ այդ աշխարհը։ Չնայած այն բանին, որ վերջերս ուշ-ուշ եմ գրում, ինչի համար արժանանում եմ ավելի շատ մայրիկի նախատինքին, միևնույնն է, ես հաճույքով ու սիրով եմ պատմելու 17.am-ի, իմ հոդվածների, իմ ուրախ պահերի մասին։ Եղել են, չէ՞, դեպքեր, երբ ինչ-որ հետաքրքիր պատմություններ եք ունեցել, գուցե ուրախ, գուցե տխուր, ու ցանկացել եք կիսվել դրանցով, բայց չեք կարողացել։ Կամ ասենք՝ ցանկացել եք մի քանի մարդիկ այդ պատմությունները իմանան։ Կարծում եմ՝ եղել է։ Ես կիսվեմ իմ «փորձով»։ Ես երբեք ինձ հուզող, տանջող, ուրախացնող նորություններով չէի կիսվում, չէի խոսում, բայց չգիտես՝ ինչու, ուզում էի, որ բոլորը իմանան ու հասկանան։ Ու հենց այդ ժամանակ ես ծանոթանում եմ 17.am-ի անձնակազմի հետ։ Դե, արդեն պատկերացում կազմեցիք, թե ինչ ուրախություն էր դա։ Ես կիսվում էի, մյուսները՝ կարդում ու երբեմն հասկանում էին ինձ։ Ինձ համար «Մանանայից» ամեն անգամ տուն բերած ամսագրերը, ամեն անգամ նվեր ստացած նոթատետրերը մեծ բավականություն ու հաճույք են պատճառում, մանավանդ, որ ամսագրերի մեջ նկատում ես քո նյութերը, մի անբացատրելի պահ է, վստահ եմ՝ մյուս թղթակիցները կփաստեն։ Ամեն անգամ «Մանանայում» մի գավաթ թեյը ու քաղցրավենիքը մեծ ջերմություն են տալիս։ «Մանանայում» թղթակիցների հետ կատակներ անելը, խաղերը, զրուցելը, կինոդիտումը, խնջույքները ուրախալի ու կարևոր ակնթարթներ են։ Սոցկայքերդ ես թերթում ու տեսնում ես, որ քեզ, ենթադրենք՝ ֆեսյբուքը, հիշեցնում է մեկ տարի առաջ հրապարակած նկարը, ու դու նկատում ես, թե ոնց ես փոխվել մեկ տարվա ընթացքում։ Կարծում եք՝ 17.am-ում էդպես չի՞։ Ասեմ ավելին՝ շատ ավելի հետաքրքիր է կարդալ մեկ տարի առաջ գրված մտքերն ու նյութերը, քան նայել նկարները։ Նկարները նայում ես ու երբեմն ծիծաղում, իսկ էստեղ էդպես չի։ Դու կարդալով ես հասկանում, թե ինչքա՜ն ես մեծացել ու փոխվել։ Թե ոնց են քեզ մեծացրել ու փոխել դեպի լավը։ Ինչևէ։ Եթե դու՝ սիրելի՛ ընթերցող, ինձ մի օր հարցնես, թե ի՞նչ է ինձ տվել 17.am-ը, դու կստանաս շա՜տ երկար ու ծավալուն, մանրամասներով ու հետաքրքիր պատմություններով պատասխան ու ակամա կուզենաս գալ մեր ընտանիք, հա, հա, հենց ընտանիք, համոզված եմ։

Շնորհավորում եմ բոլորիս։