Լինում է, չէ՞, որ սպասում ես մի հրաշքի, երազի: Անընդհատ մտածում ես դրա մասին, Ամանորին էլ պահածդ երազանքների շարքում իրեն տեղավորում ես: Սպասում ես, որ կիրականանա, որ երազանք չի մնա: Ու մեկ էլ հեռախոսի զանգով լսում ես պահածդ երազանքի իրագործման լուրը: Ուրախությո՞ւն, զարմա՞նք, երջանկությո՞ւն.. Ինչպե՞ս անվանես:
Աբովյան… Ի՞ նչ եմ լսում, երբ Աբովյանիս անունն են տալիս: Ոչ, դա սոսկ ծննդավայր չէ ինձ համար, ոչ էլ Հայաստանի փոքրիկ մասնիկ է, այլ Աբովյան ասելով այնտեղի բնակիչներին եմ պատկերացնում:
Չե՞ ս եղել իմ քաղաքում. ասե՞մ՝ ինչ ես կորցրել. հոգատար մարդկանց հետ ծանոթանալու հնարավորությունն ես բաց թողել, կորցրել ես մարդկանց ամեն ինչ ասող ժպիտներ, չես տեսել դպրոցականների փայլող աչքեր: Այո, դպրոցականների փայլող աչքեր: Ասում էի, չէ՞` երազանքս…
Զանգեցին, ասացին, որ մեր քաղաքի՝ կրթության, սպորտի ու մշակութային ոլորտներում լավագույն արդյունքներ արձանագրած շուրջ 40 աշակերտների մեջ ես էլ եմ մտնում, և լավագույնների հետ ուղևորվելու եմ Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետություն։ Երբեք հեռախոսի կարևորությունը չէի հասկացել, որքան այդ օրը, երբեք տասը րոպեն մեկ րոպե չէր թվացել ինձ:
Ասում էի՝ երազանք, չէ՞, իրականացավ: Մինև գնալու օրը ոչ մի կերպ չէի հավատում, որ գնալու եմ, որ Աբովյանի լավագույն աշակերտներին նման հնարավորություն է տրվում, որ իմ քաղաքն եմ ներկայացնելու: Չէի հավատում, մինչև չեկավ սպասված օրը: Մեկնեցինք… Ուրախ աշակերտներ, հոգատար կազմակերպիչներ, հմուտ երաժշտագետներ, խելացի շախմատիստներ: Ամեն պահը կմնա հիշողությանս մեջ` թե Ղրիմը, թե այնտեղ տեղի ունեցած միջոցառումները:
Եղավ այն, ինչ ես երբեք չէի սպասի: Երազանքս, մանկուց սպասել եմ այն օրվան, երբ կտեսնեմ իմ սիրելի նկարչի` Այվազովսկու տուն-թանգարանը: Եվ ահա մենք եղանք ամեն հայի երազած վայրում, այցելեցինք Այվազովսկու տուն- թանգարան: Լինել մի վայրում, որտեղ մի ժամանակ ապրել և ստեղծագործել է Այվազովսկին, իրոք մեծ պատիվ է ամեն հայի համար: Թանգարանի ներկայացուցչի խոսքերում լսել Հայաստան անունը, լսել հայ բառը ու հպարտանալ:
Մեր օրերն այնքան հետաքրքիր էին անցնում: Ամենատպավորիչը մեզ համար 1945թ․ Հայրենական պատերազմում տարած հաղթանակի 72-րդ տարեդարձի առթիվ կազմակերպվող տոնական միջոցառումներին մասնակցելն էր: Մենք այցելեցինք տեսարժան վայրեր, մշակութային օջախներ, ներկա եղանք քաղաքում անցկացված տոնական շքերթներին, մրցույթներին, երաժշտական ու մշակութային միջոցառումներին, հնարավորություն ունեցանք շրջայցեր կատարել հայտնի թանգարաններում, զբոսավայրերում:
Հագեցած օրեր, հետաքրքիր պահեր, տեսարժան վայրեր: Ահա, թե ինչ հրաշալի էր անցնում Ղրիմում:
Շնորհակալ ենք Աբովյան քաղաքի քաղաքապետին և քաղաքապետարանի աշխատակիցներին մեզ` աշակերտներիս նման հնարավորություն ընձեռելու և հոգատար վերաբերմունքի համար: Տպավորությունները այնքան շատ են, որ ես ինչ եկել եմ, պատմում եմ իմ Ղրիմյան օրագրի մասին:
Լուսանկարները` Աբովյան – իմ քաղաքը ֆեյսբուքյան էջի